Verjaardagen vieren moet iets zijn van alle tijden. De manier van vieren zal natuurlijk wel verschillen van periode tot streek tot bevolkingsgroep. Maar ondertussen is het hier bij ons wel een fijne traditie geworden, waar je meestal familie en vrienden mee laat genieten van dat jaartje ouder. Het gevoel bij zo’n jaartje ouder worden, verandert doorheen de jaren, heb ik gemerkt. Niet alleen bij mezelf maar ook bij de mensen rondom mij. Kinderen kijken al maanden van tevoren uit naar die dag dat ze het feestje mogen vieren met de vriendjes. Plannen worden gemaakt om er een thema aan te koppelen, verkleed naar het feestje, een cadeautje uitkiezen en op de kalender kruisjes zetten tot de uiteindelijk hoogdag van het jaar: hét verjaardagsfeest. Er wordt in geen enkel geval geclusterd in tijd. Ik bedoel dat het dag na dag wordt opgerakeld. Elke dag denkt de toekomstige jarige aan dat grote moment waarop hij of zij in de belangstelling zal staan. Natuurlijk gaat de tijd dan tergend traag voorbij. Het is zoals om de tien seconden op je horloge of gsm kijken hoe laat het is, omdat de bus weer te laat is. Vijf minuten wachten lijkt zo een eeuwigheid te duren. Terwijl diezelfde vijf minuten kijken naar een spannende film voorbijflitst, als ware het net die tien seconden. ‘Hé, nu al voorbij?’ voel je in de lucht hangen bij de aftiteling van de film. Of die dag dat het verjaardagsfeest dan écht aangebroken is, vliegt het geheel voorbij in razend tempo. Voor je het weet lig je voldaan in je bed met twee stukken taart in je buik, een glas of drie limonade erbij gegoten, nog wat chips erna en een handvol chocolade pinda’s ertussen gemixt. Met natuurlijk ook nog de gekregen cadeautjes dichtbij om even voor het slapen gaan met een brede glimlach te bewonderen.
Mijn moeke heeft ondertussen de kaap van de tachtig bereikt en met een souplesse van een volleerd kapitein heeft ze haar bootje voorbij de rots gelaveerd met een gezonde dosis levenservaring. Dat zeilmoment heeft ze in januari moeten voorbij laten gaan zonder taart. Virusgewijs en bij deze dan ook verstandig op dat moment, werd het feest uitgesteld. Vaak is uitstellen afstellen, maar niet in het geval van mijn moeke. In de zomer werden al haar eigen kinderen met aanhang uitgenodigd voor een heerlijk reis om de wereld-feest. Er werd spreekwoordelijk van gerecht naar gerecht gereisd met daarbij een muziekje om te raden wat het land van bestemming ging zijn. Bij het correct raden, maar ook bij het niet raden ervan, werd het gerecht de zaal binnen gedragen en met veel oh’s en ah’s geproefd en goedgekeurd. Vlagjes en lof werden gezwaaid met daarbij evenveel complimenten voor de kok van dienst, mijn jongste zus. Ook het afgelopen weekend heeft zij de culinaire honneurs waargenomen voor een tweede feestje. Deze keer kwamen de broers en zussen, ook met aanhang, van mijn moeke bij elkaar. Traditioneel klonk er tussen de gerechten door weer de nodige muziek, werden speeches afgestoken, de glazen omhoog gestoken en geklonken op die nieuwe kaap, die daarachter weer omzeild mag worden. Bij leven en welzijn, hoera voor mijn moeke en haar schoon levensbootje.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Mijn moeke heeft ondertussen de kaap van de tachtig bereikt en met een souplesse van een volleerd kapitein heeft ze haar bootje voorbij de rots gelaveerd met een gezonde dosis levenservaring. Dat zeilmoment heeft ze in januari moeten voorbij laten gaan zonder taart. Virusgewijs en bij deze dan ook verstandig op dat moment, werd het feest uitgesteld. Vaak is uitstellen afstellen, maar niet in het geval van mijn moeke. In de zomer werden al haar eigen kinderen met aanhang uitgenodigd voor een heerlijk reis om de wereld-feest. Er werd spreekwoordelijk van gerecht naar gerecht gereisd met daarbij een muziekje om te raden wat het land van bestemming ging zijn. Bij het correct raden, maar ook bij het niet raden ervan, werd het gerecht de zaal binnen gedragen en met veel oh’s en ah’s geproefd en goedgekeurd. Vlagjes en lof werden gezwaaid met daarbij evenveel complimenten voor de kok van dienst, mijn jongste zus. Ook het afgelopen weekend heeft zij de culinaire honneurs waargenomen voor een tweede feestje. Deze keer kwamen de broers en zussen, ook met aanhang, van mijn moeke bij elkaar. Traditioneel klonk er tussen de gerechten door weer de nodige muziek, werden speeches afgestoken, de glazen omhoog gestoken en geklonken op die nieuwe kaap, die daarachter weer omzeild mag worden. Bij leven en welzijn, hoera voor mijn moeke en haar schoon levensbootje.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
