Afgelopen weekend zat het nog een keertje behoorlijk vol met allerlei creativiteit. Het is te zeggen: een muziekoptreden en het sleutelen aan wat liedjes voor het komende weekend. Mijn ega kijkt af en toe wat bedenkelijk naar mij met een laagje bezorgdheid erbij. Ze heeft natuurlijk gelijk om mij duidelijk te maken dat dit lijf niet meer van de jongste is. Dat het allemaal niet zo vol en druk moet zijn en dat ik ook eens naar datzelfde lijf moet luisteren. Niet met van die jonge-snaak-oren, maar wel met jarenlange ervaring. Natuurlijk heeft ze gelijk, dat weet ik. Nu nog proberen beter te luisteren.
Dat optreden met één van mijn muzikale nonkels was voor mij een cultureel uitwaaien in een fijne Hasseltse straat, waar je geen enkele auto hoorde voorbijrazen. Het leek wel een straatje met dat streepje zon en een mediterraan sfeertje erbij. Daar hoorde onze vrolijke muziek zeker bij, vonden mijn nonkel en ik. Ondertussen krijgen we al min of meer ons vast publiek, dat nu al een keertje een verzoeknummertje durft aan te vragen. Zo speelden we die middag Verminnen, Limburg alein en een verjaardagsdeun voor een 90-jarige dame. Haar verzoeknummer was het zelf zingen van het liedje ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld. Een beetje kraak, dat menig zanger als het alom bekende ‘grain’ bestempelt, een beetje uit het ritme, maar des te meer vertederend en applaus waardig. Jawel, ze kreeg zowaar een staande ovatie van het publiek. Daar krijg je het natuurlijk als muzikant extra warm van. ‘Wanneer we nog eens terugkwamen om samen zo gezellig te zingen,’ was de vraag na het concertje. ‘Zo snel mogelijk als onze agenda’s het toelaat,’ antwoordde mijn nonkel diplomatisch. En met het slotnummer ‘Ik hou van u’ van Noordkaap, sloten we alles af. Vlot werd weer ingeladen en reed ik naar huis met nog een fijne afsluiter: een frietje en lekkers erbij met de radio-collega’s van dit huis Boo. Hoe fijn een zaterdag afgerond kan worden.
Ondertussen sleutel ik nog wat aan de liedjes, die de komende zondagvoormiddag moeten gebracht worden in onze eigenste bibliotheek. Herinner je een paar dagboeken terug, dat er op de boekenmarkt een performance werd gegeven door J-Kast en enkele muzikanten? Op spontaan geschreven teksten werd er spontaan gecomponeerd. Wie iets van tekst en muziek kent, weet ongetwijfeld dat ritme en klemtoon hier perfect met de muziek moet blenden. Anders krijg je van die vreemde zinnen en klemtonen waardoor je gecomponeerd nummer opeens een
Dat optreden met één van mijn muzikale nonkels was voor mij een cultureel uitwaaien in een fijne Hasseltse straat, waar je geen enkele auto hoorde voorbijrazen. Het leek wel een straatje met dat streepje zon en een mediterraan sfeertje erbij. Daar hoorde onze vrolijke muziek zeker bij, vonden mijn nonkel en ik. Ondertussen krijgen we al min of meer ons vast publiek, dat nu al een keertje een verzoeknummertje durft aan te vragen. Zo speelden we die middag Verminnen, Limburg alein en een verjaardagsdeun voor een 90-jarige dame. Haar verzoeknummer was het zelf zingen van het liedje ‘Het dorp’ van Wim Sonneveld. Een beetje kraak, dat menig zanger als het alom bekende ‘grain’ bestempelt, een beetje uit het ritme, maar des te meer vertederend en applaus waardig. Jawel, ze kreeg zowaar een staande ovatie van het publiek. Daar krijg je het natuurlijk als muzikant extra warm van. ‘Wanneer we nog eens terugkwamen om samen zo gezellig te zingen,’ was de vraag na het concertje. ‘Zo snel mogelijk als onze agenda’s het toelaat,’ antwoordde mijn nonkel diplomatisch. En met het slotnummer ‘Ik hou van u’ van Noordkaap, sloten we alles af. Vlot werd weer ingeladen en reed ik naar huis met nog een fijne afsluiter: een frietje en lekkers erbij met de radio-collega’s van dit huis Boo. Hoe fijn een zaterdag afgerond kan worden.
Ondertussen sleutel ik nog wat aan de liedjes, die de komende zondagvoormiddag moeten gebracht worden in onze eigenste bibliotheek. Herinner je een paar dagboeken terug, dat er op de boekenmarkt een performance werd gegeven door J-Kast en enkele muzikanten? Op spontaan geschreven teksten werd er spontaan gecomponeerd. Wie iets van tekst en muziek kent, weet ongetwijfeld dat ritme en klemtoon hier perfect met de muziek moet blenden. Anders krijg je van die vreemde zinnen en klemtonen waardoor je gecomponeerd nummer opeens een
RSS Feed
