Daar stond ik, op donderdagavond op de stoep in de straat. Het was rond 20 over acht. Ik had mijn wijnglas al meegenomen en wilde graag even klinken met een buurman of buurvrouw. Maar het bleef stil in de straat. Eerlijk gezegd moest mijn ega mij er ook op attent maken, om even naar buiten te gaan. Ik had het nieuws ergens vaag vernomen dat er landelijk zo’n afspraak was gemaakt, om het jaar op deze manier af te sluiten. Geen vuurwerk of feestgedruis, maar even naar buiten, een applaus geven aan de onvoorstelbare dienstverleners en volhouders. Even stilstaan bij het voorbije jaar en dan met een lange roetsj het nieuwe jaar inglijden. Opeens begonnen de kerkklokken te luiden. De klokken van de grote kerk van op het marktplein. Achter mij de kerkklokken vanuit de hoge toren van Hoeselt. Ik vermoed zelfs dat de klokken vanuit het kleine Merem ook hun best deden om het luchtruim feestelijk te vullen. Ik moest onmiddellijk denken aan het einde van de oorlogen. Met hetzelfde klokkengelui werd toen de vrede aangekondigd. Het moet een onvoorstelbaar geluid geweest zijn, eindelijk, de klokken die luidden en een nieuwe tijd aankondigden. Gedaan met de miserie, met de vreselijke ellende die de oorlog met zich mee heeft gebracht. Ik kreeg er zowaar kippenvel van, met het horen van die eeuwenoude klokken. De boodschap dat het beter zal worden, dat er eind zal komen aan dat virusverdriet. We kijken er met z’n allen naar uit, meer dan ooit.
Vandaar ook mijn beloofde nieuwjaarsbrief. Fijne tradities moet je onderhouden. Dus bij deze aan jullie, lieve luisteraar, mijn briefje.
Bilzen, begin januari 2021
Liefste vake, liefste moeke, liefste peter en meter, liefste luisteraar. Hier sta ik met mijn nieuwjaarsbriefje klaar. Het is waar, dit afgelopen jaar moeten we snel vergeten. Want jullie zullen ook wel weten dat dat virus ons hele leven een beetje door elkaar heeft geschud. We moesten blijven in ons kot. Ik werd een klein beetje zot. We mochten niet hamsteren en moesten alleen naar de winkels gaan. Geen funshoppen, gedaan, niet lekker kuieren, verticaal stadsluieren of op een terrasje een koffietje bestellen. Nee, dat virus bleef ons maar kwellen. Maatregelen bij de vleet, handen wassen, alles ontsmetten. En hola pola goed opletten: op anderhalve meter afstand blijven staan, vlug vlug doorgaan, mondmasker opzetten en alles weer opnieuw van vooraf aan. Met nieuwjaar in een klein bubbeltje, vuurwerk niet laten knallen, geen knuffels aan elkaar. Het voelt allemaal nog steeds raar, da’s waar. Maar 2021 springt nu uit de startblokken, het sprintje is gestart. Laat het nu maar komen, dat vaccin, graag wat sneller voor mijn part. Dan mogen we weer gaan sporten, shoppen en feesten, dan mogen we weer reizen, optreden en knuffelen om ter meest(e).
Dus, liefste vake, liefste moeke, liefste peter en meter. Ik weet het zeker, 2021 wordt, echt waar, echt véél beter. Van uw kleine kapoentje Stijn. Meer moet dat niet zijn. O jawel. Een klein centje voor dit ventje mag altijd. Ik vraag het u vriendelijk en beleefd. Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Vandaar ook mijn beloofde nieuwjaarsbrief. Fijne tradities moet je onderhouden. Dus bij deze aan jullie, lieve luisteraar, mijn briefje.
Bilzen, begin januari 2021
Liefste vake, liefste moeke, liefste peter en meter, liefste luisteraar. Hier sta ik met mijn nieuwjaarsbriefje klaar. Het is waar, dit afgelopen jaar moeten we snel vergeten. Want jullie zullen ook wel weten dat dat virus ons hele leven een beetje door elkaar heeft geschud. We moesten blijven in ons kot. Ik werd een klein beetje zot. We mochten niet hamsteren en moesten alleen naar de winkels gaan. Geen funshoppen, gedaan, niet lekker kuieren, verticaal stadsluieren of op een terrasje een koffietje bestellen. Nee, dat virus bleef ons maar kwellen. Maatregelen bij de vleet, handen wassen, alles ontsmetten. En hola pola goed opletten: op anderhalve meter afstand blijven staan, vlug vlug doorgaan, mondmasker opzetten en alles weer opnieuw van vooraf aan. Met nieuwjaar in een klein bubbeltje, vuurwerk niet laten knallen, geen knuffels aan elkaar. Het voelt allemaal nog steeds raar, da’s waar. Maar 2021 springt nu uit de startblokken, het sprintje is gestart. Laat het nu maar komen, dat vaccin, graag wat sneller voor mijn part. Dan mogen we weer gaan sporten, shoppen en feesten, dan mogen we weer reizen, optreden en knuffelen om ter meest(e).
Dus, liefste vake, liefste moeke, liefste peter en meter. Ik weet het zeker, 2021 wordt, echt waar, echt véél beter. Van uw kleine kapoentje Stijn. Meer moet dat niet zijn. O jawel. Een klein centje voor dit ventje mag altijd. Ik vraag het u vriendelijk en beleefd. Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS-feed
