Het zal toch niet waar zijn dat we in de tweede coronagolf terecht zijn gekomen. Aan het aantal besmetting te zien, blijkbaar wel. De augustusmaand zal voor heel wat mensen weer worden aangepast, of ze dat nu fijn vinden of niet. Het moet, om er voor te zorgen dat het geen tsunami wordt, waar we met z’n allen in verzeild gaan geraken. U zal er, net zoals ik, ongetwijfeld ook af en toe moe van worden en zich de vraag stellen: ‘Hoe lang moet dat virusding nog ronddwalen?’ en vooral ‘Wanneer geraken we er eindelijk van af?’ Ik heb er, net als u, en zelfs met de meest doorwinterde virusexperten geen idee van. Ik kijk reikhalzend uit naar dat befaamde vaccin, waar koortsachtig naar op zoek wordt gegaan. Een prikje om de pandemie te lijf te gaan. Ik wist niet dat ik ooit zo zou uitkijken naar die prik. Allez vooruit, nog wat volhouden met z’n allen.
Een staycation is dan weer wel hét moment om de oude vakantiefoto’s opnieuw te bekijken en eventueel een bijzonder plekje te geven. Het is natuurlijk niet mijn bedoeling om je deze tip te geven, om hierbij te denken: Verdraaid, we kunnen deze vakantie echt nergens naar toe gaan. Op mijn schermbeveiliging van de computer zet ik af een toe eens een foto, die ik heb genomen van een voorbije vakantie. Even terugmijmeren, heet dat dan. Op mijn computer ontdek ik zo een massa foto’s. Dat was vroeger wel een keertje anders. Toen je nog met je fotorolletje van 24 of 36 beelden naar de plaatselijke fotograaf moest gaan. Dan een aantal dagen geduldig wachten tot je papieren foto’s waren afgedrukt. Het afhalen was altijd een spannend moment. De envelop opendoen leek wel een herontdekken van de schatkamer die ‘vakantiekiekjes’ heette. Voor de prijs die je toen moest neerdokken, was je wel erg op je hoede wanneer en hoe en waar je je fototoestel afdrukte. Je was heel wat kieskeuriger dan tegenwoordig. Nu worden er à volonté foto’s genomen, bekeken, bewaard op het gsm-toestel en even gretig weer gedeleted. Duizend digitale beelden is een peulschil. Stel je voor dat je deze in een foto-album moet kleven. Een gigantisch werk dat je winteravonden gegarandeerd zal vullen.
Er moet iemand geweest zijn, die de eerste foto heeft gemaakt. Dat triggert mij om even te gaan surfen. Jawel, de eerste Franse fotograaf maakte een foto in 1826 van het uitzicht vanuit zijn raam. Alleen zijn naam is niet uit te spreken: Niépce, of zoiets. Zijn voornaam is gelukkig Joseph. Het duurde wel acht uur belichtingstijd, om die eerste foto op de gevoelige lichtplaat vast te leggen. Maar goed, we waren vertrokken om ons beeldmateriaal te bewaren. Even verder lees ik het volgende: de foto van de allereerste vliegtuigvlucht door de gebroeders Wright in 1903 is genomen door fotograaf John Daniels met zijn bijzondere camera: een ‘Gundlach Korona.’ Verdraaid, het kan verkeren.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Een staycation is dan weer wel hét moment om de oude vakantiefoto’s opnieuw te bekijken en eventueel een bijzonder plekje te geven. Het is natuurlijk niet mijn bedoeling om je deze tip te geven, om hierbij te denken: Verdraaid, we kunnen deze vakantie echt nergens naar toe gaan. Op mijn schermbeveiliging van de computer zet ik af een toe eens een foto, die ik heb genomen van een voorbije vakantie. Even terugmijmeren, heet dat dan. Op mijn computer ontdek ik zo een massa foto’s. Dat was vroeger wel een keertje anders. Toen je nog met je fotorolletje van 24 of 36 beelden naar de plaatselijke fotograaf moest gaan. Dan een aantal dagen geduldig wachten tot je papieren foto’s waren afgedrukt. Het afhalen was altijd een spannend moment. De envelop opendoen leek wel een herontdekken van de schatkamer die ‘vakantiekiekjes’ heette. Voor de prijs die je toen moest neerdokken, was je wel erg op je hoede wanneer en hoe en waar je je fototoestel afdrukte. Je was heel wat kieskeuriger dan tegenwoordig. Nu worden er à volonté foto’s genomen, bekeken, bewaard op het gsm-toestel en even gretig weer gedeleted. Duizend digitale beelden is een peulschil. Stel je voor dat je deze in een foto-album moet kleven. Een gigantisch werk dat je winteravonden gegarandeerd zal vullen.
Er moet iemand geweest zijn, die de eerste foto heeft gemaakt. Dat triggert mij om even te gaan surfen. Jawel, de eerste Franse fotograaf maakte een foto in 1826 van het uitzicht vanuit zijn raam. Alleen zijn naam is niet uit te spreken: Niépce, of zoiets. Zijn voornaam is gelukkig Joseph. Het duurde wel acht uur belichtingstijd, om die eerste foto op de gevoelige lichtplaat vast te leggen. Maar goed, we waren vertrokken om ons beeldmateriaal te bewaren. Even verder lees ik het volgende: de foto van de allereerste vliegtuigvlucht door de gebroeders Wright in 1903 is genomen door fotograaf John Daniels met zijn bijzondere camera: een ‘Gundlach Korona.’ Verdraaid, het kan verkeren.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
