Heeft u zich laten vangen, afgelopen zaterdag 1 april met één of andere aprilgrap? Op een doordeweekse schooldag zou de geijkte grap zijn, dat ik één van de leerlingen op pad stuur om de glazen sleutel te halen van het berghok. Gegarandeerd dat de twee leerlingen van de ene naar de andere klas worden doorgestuurd, omdat die glazen sleutel zoek blijkt te zijn. Als uiteindelijk de twee kinderen, moe gewandeld en moe gevraagd, terug aan de klasdeur staan met het antwoord dat de sleutel nergens te vinden is, grinniken de anderen. Verbaasd kijkt het tweetal de klas in. Jawel, het gebeurt dan dat de spreekwoordelijke frank nog niet gevallen is, met de vraag of ze het in de kleuterafdeling eens moeten gaan proberen. ‘Dat hoeft natuurlijk niet’, antwoord ik ze geruststellend. ‘Ik moet nog ergens een reserve exemplaar hebben liggen. Eentje van metaal die het nog uitstekend doet.’ Dan valt het pluimpje meestal wel. ‘En wij maar rondlopen, meester,’ blaast er eentje. ‘Dat mag op 1 april,’ knik ik. Hou je dan maar aan de takken van de bomen, want gegarandeerd bij je volgend toezicht, vliegen de 1 aprilgrappen je om de oren.
Het zou de meester niet zijn, als hij niet eens duikt in de aprilvissen-geschiedenis. Wanneer was dat weer begonnen? Blijkbaar is zo’n eerste grap in het begin van de 16e eeuw van start gegaan als Franse aprilvis; poisson d’avril noemde de Franse dichter d’Amerval zijn schrijfsel. In ons taalgebied, zo rond 1560, stuurt een heer zijn knecht weg, zogezegd voor een taakje. Maar de knecht doorziet het 1 aprilgrapje van zijn heer. Vandaar ook de alternatieve naam ‘verzenderkesdag’, een beetje hoe deze meester de traditie voorzet in zijn klas. De krant springt af en toe ook op de 1 april viskar. Zo stond er eens een foto van Ambiorix, het stamhoofd van de Eburonen, op de voorpagina van een Limburgse krant. In Tongeren staat zijn beeld op de grote markt, maar wat bleek? Zijn hoofd was verdwenen? Hoe was dat nu mogelijk? Gestolen? Een grove vandalenstreek? Een mislukte studentengrap misschien? Heel wat volk kwam kijken of dit wel echt was. Verbaasd staarden ze naar het complete beeld dat stond te grijnzen in de lentezon. Ze waren flink in de maling genomen door de fotograaf van dienst. Of was het toch de toeristische dienst die wat extra volk wilde lokken?
In Londen werd er een keer gevraagd of de inwoners de leeuwen wilde komen wassen. Die dieren werden van de Tower of Londen overgeplaatst naar de plaatselijke zoo. Maar dat mocht niet gebeuren zonder eerst een grondige wasbeurt. Verschillende mensen ontvingen zelfs een officiële uitnodiging. Zeer vereerd door dit royale evenement, stonden ze te wachten die eerste april, om klokslag twaalf uur, gepakt en gezakt met sponsen, handdoeken en zachte Engelse zeep. Langzaam verstreek de tijd. Na een uur of misschien hadden ze nog een extra uur nodig, begon het langzaam te dagen. Het zal toch niet waar zijn, zeker? Hebben we ons echt laten beetnemen? Gelukkig deed een grote Engelse pint in de plaatselijke pub, deze aprilvis vlotjes doorspoelen.
De spaghettiboom in Ticino, de Zweedse zelfkleurtelevisie en het aangespoelde beeld van de Paaseilanden in Zandvoort zijn nog enkele andere hoogtepunten van historische 1 april-grappen. Dit jaar heb ik me niet laten vangen… denk ik toch…
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Het zou de meester niet zijn, als hij niet eens duikt in de aprilvissen-geschiedenis. Wanneer was dat weer begonnen? Blijkbaar is zo’n eerste grap in het begin van de 16e eeuw van start gegaan als Franse aprilvis; poisson d’avril noemde de Franse dichter d’Amerval zijn schrijfsel. In ons taalgebied, zo rond 1560, stuurt een heer zijn knecht weg, zogezegd voor een taakje. Maar de knecht doorziet het 1 aprilgrapje van zijn heer. Vandaar ook de alternatieve naam ‘verzenderkesdag’, een beetje hoe deze meester de traditie voorzet in zijn klas. De krant springt af en toe ook op de 1 april viskar. Zo stond er eens een foto van Ambiorix, het stamhoofd van de Eburonen, op de voorpagina van een Limburgse krant. In Tongeren staat zijn beeld op de grote markt, maar wat bleek? Zijn hoofd was verdwenen? Hoe was dat nu mogelijk? Gestolen? Een grove vandalenstreek? Een mislukte studentengrap misschien? Heel wat volk kwam kijken of dit wel echt was. Verbaasd staarden ze naar het complete beeld dat stond te grijnzen in de lentezon. Ze waren flink in de maling genomen door de fotograaf van dienst. Of was het toch de toeristische dienst die wat extra volk wilde lokken?
In Londen werd er een keer gevraagd of de inwoners de leeuwen wilde komen wassen. Die dieren werden van de Tower of Londen overgeplaatst naar de plaatselijke zoo. Maar dat mocht niet gebeuren zonder eerst een grondige wasbeurt. Verschillende mensen ontvingen zelfs een officiële uitnodiging. Zeer vereerd door dit royale evenement, stonden ze te wachten die eerste april, om klokslag twaalf uur, gepakt en gezakt met sponsen, handdoeken en zachte Engelse zeep. Langzaam verstreek de tijd. Na een uur of misschien hadden ze nog een extra uur nodig, begon het langzaam te dagen. Het zal toch niet waar zijn, zeker? Hebben we ons echt laten beetnemen? Gelukkig deed een grote Engelse pint in de plaatselijke pub, deze aprilvis vlotjes doorspoelen.
De spaghettiboom in Ticino, de Zweedse zelfkleurtelevisie en het aangespoelde beeld van de Paaseilanden in Zandvoort zijn nog enkele andere hoogtepunten van historische 1 april-grappen. Dit jaar heb ik me niet laten vangen… denk ik toch…
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
