Ondertussen rollen we de maand augustus in en zijn zo de helft van een kalenderjaar over gehuppeld. Ken je die uitspraak: Tempus fugit? Tijd vliegt. Het is echt zo. Je kan het maar beter goed invullen en besteden met je voornemens en bucketlistjes. Ik denk erover na als ik met mijn hond de dagdagelijkse wandeling maak. Ochtend- en avondmomenten in mijn straat waar ondertussen heel wat heen en weer verkeer voorbijrijdt. Gelukkig ook heel wat fietsers en jonge voetballertjes die naar hun dagelijkse training op het voetbalkamp fietsen. Gezonde geest in een gezond lichaam. Die late namiddag fietsten twee jonge sportertjes voorbij terwijl de ene mij toeriep: ‘Messi of Ronaldo?’ Verbaasd keek ik de eerste fietser aan. Voordat ik mijn antwoord kon geven, fietste de tweede jonge snaak voorbij en riep me dezelfde vraag toe: ‘Messi of Ronaldo?’ Ik had ondertussen al twee seconden bedenktijd gehad en stelde mijn eigen vraag terug: ‘De Bruyne of Lukaku?’ Daar had de laatste voetballer zich niet aan verwacht. Hij keek mij op zijn beurt verbaasd aan, grote ogen, maar geen antwoord terug. Het was nog niet tot hem doorgedrongen, leek het wel. Een vraag terugkrijgen en kies dan maar eens tussen twee topvoetballers. Ik zag de twee in de verte het kleine wegje indraaien. Ze keken allebei nog een keertje om en verdwenen achter de struiken langs het padje.
Kiezen, het is niet eenvoudig. Want met kiezen, kies je ook heel wat dingen niet. En op basis waarvan kies je? Die twee voetballers bijvoorbeeld. Kies je die ene omdat je vriendje dat ook de beste speler ter wereld vindt? Of ben je zo goed geïnformeerd dat je het doelpuntensaldo van beide spelers uit het hoofd kent? Of hoeveel assists ze hebben gegeven om daarna als waardige kampioenen en teamspelers uit de hoek te komen na grondige analyse en vergelijk? Ken je dàt aantal? Nee, hoeveel geld ze op hun bankrekening hebben staan. Zou dat de keuze bepalen? Of hoe vaak ze in de boekskes hebben gestaan met hun skills en nieuwe outfit voor één of ander sportmerk? Speelt dat nu allemaal mee in het maken van een keuze? Ik heb geen idee, maar met de drie woordenvraag van die jonge fietsers moest ik er even aan denken. Toen mijn hond ook nog aan de lijn trok om een andere richting en wel de parking op te stappen, begon het filosoferen over keuzes maken bijna op hol te slaan. Op welke basis zou een hond nu kiezen om naar links of naar rechts te gaan? Zit er een instinct verborgen binnenin, zodat hij op de eerste plaats kiest om zichzelf te beschermen, het gevaar te vermijden of zelfs om te overleven? Dat moet haast wel. Zijn weigeren om tussen die bepaalde struik door te stappen, omdat hij daar onlangs met zijn poot in de distel heeft getrapt, is een weldoordachte keuze. Of toch instinct? Veel zin om nog een keer bij de veearts, gedwongen op de tafel te moeten liggen, heeft hij niet. Bewuste keuze of toeval? Ik heb geen idee. Ondertussen snuffelt hij richting tennisveld. Ik denk aan het feit dat sporten gezond moet zijn, dat ik dat ook zou moeten doen. Dat pedellen een andere optie is, of skaten, in het parkje dat erachter ligt of joggen rond de vijver. Mag ook, met het mini-sport-parcours om te fitnessen. Amai, ik wist niet dat er zoveel keus was. Nu nog beslissen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Kiezen, het is niet eenvoudig. Want met kiezen, kies je ook heel wat dingen niet. En op basis waarvan kies je? Die twee voetballers bijvoorbeeld. Kies je die ene omdat je vriendje dat ook de beste speler ter wereld vindt? Of ben je zo goed geïnformeerd dat je het doelpuntensaldo van beide spelers uit het hoofd kent? Of hoeveel assists ze hebben gegeven om daarna als waardige kampioenen en teamspelers uit de hoek te komen na grondige analyse en vergelijk? Ken je dàt aantal? Nee, hoeveel geld ze op hun bankrekening hebben staan. Zou dat de keuze bepalen? Of hoe vaak ze in de boekskes hebben gestaan met hun skills en nieuwe outfit voor één of ander sportmerk? Speelt dat nu allemaal mee in het maken van een keuze? Ik heb geen idee, maar met de drie woordenvraag van die jonge fietsers moest ik er even aan denken. Toen mijn hond ook nog aan de lijn trok om een andere richting en wel de parking op te stappen, begon het filosoferen over keuzes maken bijna op hol te slaan. Op welke basis zou een hond nu kiezen om naar links of naar rechts te gaan? Zit er een instinct verborgen binnenin, zodat hij op de eerste plaats kiest om zichzelf te beschermen, het gevaar te vermijden of zelfs om te overleven? Dat moet haast wel. Zijn weigeren om tussen die bepaalde struik door te stappen, omdat hij daar onlangs met zijn poot in de distel heeft getrapt, is een weldoordachte keuze. Of toch instinct? Veel zin om nog een keer bij de veearts, gedwongen op de tafel te moeten liggen, heeft hij niet. Bewuste keuze of toeval? Ik heb geen idee. Ondertussen snuffelt hij richting tennisveld. Ik denk aan het feit dat sporten gezond moet zijn, dat ik dat ook zou moeten doen. Dat pedellen een andere optie is, of skaten, in het parkje dat erachter ligt of joggen rond de vijver. Mag ook, met het mini-sport-parcours om te fitnessen. Amai, ik wist niet dat er zoveel keus was. Nu nog beslissen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
