Er staat verder nog een klein werkweekje op het programma, met de nodige Halloweeningrediënten. Ik ben er niet zo gek van, nog steeds niet. Zeker op school lijkt het me niet zo verstandig om kinderen met opzet bang te maken voor spinnen, spoken en andere gedrochten, die te pas en te onpas voorbij komen huppen of zweven. Een spannend verhaal lijkt me wel tof om te vertellen. Steek er wel voldoende humor in, om de spanning te compenseren. Zo overleef je nachtmerries en monsters. Die humor miste ik wel bij die horrorfilm, die ik als kind per toeval op tv zag. Ik zie de bijl nog omhooggaan, met een doffe slag naar beneden vallen en zo overdreven veel bloedspatten op één of ander engelenbeeld terecht komen. Wekenlang… wekenlang heb ik in nachtzweet gebaad en heb ik elk uur van de nachtelijke wekker gezien. Op mijn netvlies gebrand en elke nacht weer naar boven gedonderd in één of andere verschrikkelijke droom. Awel, ik krijg er nog kippenvel van, als ik eraan denk. Bij deze heb ik besloten om dat niet meer te doen. Bijl alleen nog voor de houthakker, bloed enkel nog voor het goede doel bij het Rode Kruis en het engelenbeeldje mag op de schouw staan. Dat ga ik iemand nog een keer cadeau doen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.