En daar zat ik dan, te wachten tot mijn nieuwe i-pad werd geïnstalleerd. Het was zaterdagvoormiddag en ik wist wel dat het tijd zou vragen om alles van de oude over te zetten naar de nieuwe. Dat het digitale tijdperk zoveel geduld vroeg, had ik eigenlijk niet verwacht. Zat de cloud te vol? Zou best kunnen. Een beetje zoals het winkelcentrum waar ik ronddoolde. Langzaamaan liepen de gangen vol met koopjesjagers, met tassenzeulers, met slenteraars, drentelaars, ontbijtmensen, koffiedrinkers, aperitievers. Daar zat ik op een bankje te kijken naar heel het schouwspel. Ik had mijn koffie al gedronken en tegelijkertijd een paar toetsen verbeterd. Ik voelde de tafelgeburen gluren naar de arme meester, die op zijn vrije zaterdag moest werken voor school. Ze hebben natuurlijk niet echt een idee, dat ook in het weekend werk verzet moet worden om een toets op te stellen, voor te bereiden, extra materiaal te zoeken. Dat gebeurt buiten de les. Ik knikte naar de oudere dame, die mee verbeterde met haar ogen. Ik zag haar de spellingsfoutjes ontdekken. Misschien voelde ze zich een beetje betrapt met haar meevolgen. Ik vond het niet erg. Ik ben het gewoon van in de klas, dat er op mijn vingers wordt meegekeken. Maar in deze koffiebar was de setting toch wat anders. Ik nam een tweede stapeltje toetsen en nog een slok koffie. Ik keek af en toe op mijn horloge, verbonden met de oude i-pad en zag dat er af een toe een melding binnenkwam, dat er wel degelijk werd gewerkt aan het overzetten. Techniek staat voor niets, leek het wel. Precies zoals de binnengereden elektrische wagens die in de buurt stonden te blinken. Het waren de paradepaardjes van een nieuwe stal, een nieuwe lichting om toekomstige kopers te overtuigen. Dat leek behoorlijk vlot te lopen, gezien de stroom geïnteresseerden. Was het de prijs, het milieubewuste van de voorbijganger? Of toch eerder iets in de zin van: ‘Nu het hier toch staat, wil ik er wel eens in gaan zitten.’ Ik denk vooral het laatste, want de tandpastasmile van de verkoper zag ik zienderogen verkleinen. Veel praten, veel uitleggen, veel knikken, maar geen verkoop. Ik zag het toch niet gebeuren in die paar uren die ik heb geobserveerd. Ik bedacht en hoopte dat de verkoper niet enkel met commissie werkte. Hij zou het zout op de patatjes niet verdienen op deze manier.
Toen een koppel met een hond voorbij wandelde, werden ze al snel aangesproken door de interne bewakingsdienst. Of ze het plakaatje niet hadden gezien aan de deur. De vrouw schudde van nee, de man keek naar grote Rottweiler alsof hij de hond vroeg, of hij het wél had gelezen: niet toegelaten voor viervoeters. De bewaker grinnikte even, maar vroeg vriendelijk en kordaat aan het drietal om weer naar buiten te wandelen. Dat vonden ze geen probleem en vertrokken weer zonder al te veel geblaf en gegrom. Ondertussen zag ik in de winkel de vriendelijke verkoper mijn tablet bekijken en knikken. Dat was het ‘moment suprême’. Beloning van de wachttijd. Een tevreden klant reed weer naar huis. ’s Avonds las ik in de krant de overrompeling van het winkelcentrum die namiddag. Zo zat ik nog meer tevreden in eigen huis, warm en knus met een nieuwe tablet op mijn schoot. Schoon toch.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Toen een koppel met een hond voorbij wandelde, werden ze al snel aangesproken door de interne bewakingsdienst. Of ze het plakaatje niet hadden gezien aan de deur. De vrouw schudde van nee, de man keek naar grote Rottweiler alsof hij de hond vroeg, of hij het wél had gelezen: niet toegelaten voor viervoeters. De bewaker grinnikte even, maar vroeg vriendelijk en kordaat aan het drietal om weer naar buiten te wandelen. Dat vonden ze geen probleem en vertrokken weer zonder al te veel geblaf en gegrom. Ondertussen zag ik in de winkel de vriendelijke verkoper mijn tablet bekijken en knikken. Dat was het ‘moment suprême’. Beloning van de wachttijd. Een tevreden klant reed weer naar huis. ’s Avonds las ik in de krant de overrompeling van het winkelcentrum die namiddag. Zo zat ik nog meer tevreden in eigen huis, warm en knus met een nieuwe tablet op mijn schoot. Schoon toch.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
