Afgelopen week mocht ik een bijzondere opname gaan maken in een studio, hier in Bilzen. De heemkundekring Belisia en de dienst cultuur hebben een tijdje geleden de handen in elkaar geslaan, om een aantal voorwerpen uit de Bilzerse geschiedenis nieuw leven in te blazen. Ik was de blazer van dienst, het is te zeggen: ik kreeg de vraag om die dingen een verhaal te geven. Zo’n vraag vind ik al onmiddellijk een leuke uitdaging. Ik kreeg immers carte blanche om ‘dingen met een verhaal’ vorm te geven. In de heemkundige kring stonden de 16 voorwerpen op mij te wachten en met de deskundige uitleg die ik kreeg, verzamelde ik de eerste informatie. Mijn schrijversbrein draaide op volle toeren. Stel je voor dat de voorwerpen zélf hun verhaal zouden kunnen vertellen? Zo werden de zestien verhalen geboren en eindelijk recent opgenomen in de geluidsstudio. Natuurlijk had corona wat roet in het eten gestrooid tussen het schrijf- en het inleesproces. Maar eindelijk was het dan zover. Ik mocht netjes ontsmet de studio binnenwandelen en werd er hartelijk ontvangen door een jonge Bilzenaar Tim. We kenden elkaar al een beetje van een vorig stadsproject, waar hij het geluid ook had verzorgd. Maar allebei reageerden we hetzelfde: O ja, nu herken ik u. Namen waren hier niet onmiddellijk de belletjes die deden rinkelen, maar wel onze gezichten. Ik wandelde dus de studio binnen, ergens achteraan een huis, dat ik zeker wekelijks voorbij rij. Wie had dat gedacht? Een kraaknette ruimte met middenin een groot scherm, waarvoor vier microfoons opgesteld stonden. Ik mocht ze eerst alle vier uitproberen om te kijken welke het best bij mijn stem zou horen. Je zou denken, een microfoon is een microfoon en de computer steekt wel een tandje bij om aan te passen. Maar dat is hetzelfde als vergelijken met een, ik zeg maar wat, een twee-p-kaatje en een Mercedes. Allebei een auto die je brengt naar de plaats waar je moet zijn. Het is toch de garage die allebei moet onderhouden. Maar het is een waarheid als een koe om te zeggen dat de ene toch wat comfortabeler is dan de ander, niet? (Even tussendoor. Als ik had moeten kiezen tussen een fiets en een twee-p-kaatje, dan wist ik het ook wel). Het is precies eender met die microfoons. Er stak er echt eentje bovenuit en achteraf gezien had de geluidstechnicus Tim een overschot aan gelijk. De verhalen klonken ingesproken alsof Herbert Flack souffleur was geweest. Nee, nee.. grapje. Toen ik de prijs van zo’n ding vroeg, moest ik even slikken. Verdraaid, dat gaat toch meer in de richting van de Mercedes.
Daar stond ik, in mijn eentje, tegen een spatschermpje voor de micro te spreken. Ik probeerde me het luisterpubliek voor te stellen. Jonge kinderen, een oude oma, een slungelige puber, de cultuurambtenaar, een kritische geschiedkundige. Het midden zoeken tussen aangenaam voorlezen, vertellen en je verplaatsen in een voorwerp dat zijn of haar verhaal vertelt, dat was voor mij een beetje de zoektocht. Maar met de nodige techniek er doorheen gemixt, wat achtergrondgeluidjes en hier en daar een echo, kneedde technicus Tim de verhalen tot boeiende luistermomenten. Ik kan nauwelijks wachten om de reacties van het publiek te zien. Ik heb op dit moment nog geen idee wanneer de tentoonstelling door zal gaan. Binnenkort of toch nog even veilig wachten op volledig virusvrij publiek. Ondertussen mag je alvast je oren kuisen met een wattenstaafje.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Daar stond ik, in mijn eentje, tegen een spatschermpje voor de micro te spreken. Ik probeerde me het luisterpubliek voor te stellen. Jonge kinderen, een oude oma, een slungelige puber, de cultuurambtenaar, een kritische geschiedkundige. Het midden zoeken tussen aangenaam voorlezen, vertellen en je verplaatsen in een voorwerp dat zijn of haar verhaal vertelt, dat was voor mij een beetje de zoektocht. Maar met de nodige techniek er doorheen gemixt, wat achtergrondgeluidjes en hier en daar een echo, kneedde technicus Tim de verhalen tot boeiende luistermomenten. Ik kan nauwelijks wachten om de reacties van het publiek te zien. Ik heb op dit moment nog geen idee wanneer de tentoonstelling door zal gaan. Binnenkort of toch nog even veilig wachten op volledig virusvrij publiek. Ondertussen mag je alvast je oren kuisen met een wattenstaafje.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS-feed
