Terwijl er ondertussen nog maar eens een malse mei-bui naar beneden druppelt, schrijf ik dit deeltje van mijn dagboek. Ik weet niet of het bij veel mensen ergens ingebakken zit, maar klagen doen ze toch heel erg graag. Als het niet is, dat er geen terrasbezoek mag gebeuren, dan wel dat ze hun vaccin nog altijd niet hebben gekregen. Of dat er veel te weinig zonneschijn of lente geweest zijn in de maand mei. En dat het zeker geen goeie zomer zal worden. Let op wat ik zeg: Een paar dagen warm in augustus en voor de rest slecht weer. Volgens mij moet die man gaan solliciteren voor weersdeskundige en zijn klokvaste voorspellingen gaan declameren op de tv. Met de vastberadenheid waarmee hij zijn weerspraatje geeft, zal hij zeker menig studentenkijker inspireren om de wetenschappelijke richting te gaan volgen. Allez, dat denk ik toch. Nee, ik ben geen klager, maar wil zeker ook geen fatalist zijn. Je weet wel, je hoofd er op voorhand al bij neerleggen, omdat het toch niet anders is. De Grieken en Romeinen noemden dat ‘het lot’. Je kon er niets aan doen, tenzij je verantwoordelijkheid ontlopen misschien. Dus nee, die moet je dragen.
Ik moest er nog even aan denken, toen ik afgelopen week een kleine en eerste opname mocht maken voor Zin in zang. We zijn met een pittig ploegje bezig aan de juli-uitzending, zeg maar gerust een feesteditie. Die mag zeker wat meer zijn en zo feestelijk ingevuld worden. Naast het gebruikelijke liedjesaanbod zit er nu ook een heuse wandeling in doorheen alle deelgemeenten van onze stad Bilzen. Ik kreeg al een voorsmaakje, zeg maar, een pre-proef directerscut, of hoe moet ik het noemen. Een interne teaser klinkt ook niet slecht. Probeersel is niet echt het woord dat ik zou gebruiken. Al moet je wel voortdurend met kritische blik blijven kijken dat de opnames vlot en soepel achter elkaar gezet worden. Maar dat is een ander paar mouwen voor de jas van de beeld en geluidsmonteurs en eindredactie.
Bij de eerste opnames bleek dat de computer niet zo heel goed zijn werk had gedaan. Als ik het goed heb begrepen, waren de geluidsfragmenten opeens in een ander formaat opgeslagen en zo onbruikbaar. Ik ben verre van een techneut, maar het was duidelijk dat er opnieuw opgenomen moest worden. Natuurlijk was dat geen probleem. De tijd was ruim berekend en zo kon er zonder morren of bedenkingen weer geacteerd, gefilmd en opgeslagen worden. Nu in het juiste formaat. Aan het einde van de draaidag bleek dan nog dat we extra tijd over hadden. Die werd dan weer lekker gevuld door de catering met wafel, een madeleintje en frisdrank. A ja, deze innerlijke mens heeft ook zijn portie suiker nodig.
Alle medewerkers zijn nodig, iedereen draagt zijn verantwoordelijkheid en zo kom je dan uiteindelijk tot een mooi en fijn resultaat waar je trots op mag zijn. Het is een raderwerk dat soepel moet draaien. Ik beweer niet dat het altijd met Zwitserse precisie zal functioneren, maar met al onze hand-span en schrijfdiensten van eigen bodem lukt dat ook wel aardig. Er staan nog meer draaidagen gepland de komende weken. Elke deelgemeente wordt in de kijker gezet met de nodige aandacht. Het is voor mij nu al een feest om mee te mogen werken. Mij hoor je niet klagen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Ik moest er nog even aan denken, toen ik afgelopen week een kleine en eerste opname mocht maken voor Zin in zang. We zijn met een pittig ploegje bezig aan de juli-uitzending, zeg maar gerust een feesteditie. Die mag zeker wat meer zijn en zo feestelijk ingevuld worden. Naast het gebruikelijke liedjesaanbod zit er nu ook een heuse wandeling in doorheen alle deelgemeenten van onze stad Bilzen. Ik kreeg al een voorsmaakje, zeg maar, een pre-proef directerscut, of hoe moet ik het noemen. Een interne teaser klinkt ook niet slecht. Probeersel is niet echt het woord dat ik zou gebruiken. Al moet je wel voortdurend met kritische blik blijven kijken dat de opnames vlot en soepel achter elkaar gezet worden. Maar dat is een ander paar mouwen voor de jas van de beeld en geluidsmonteurs en eindredactie.
Bij de eerste opnames bleek dat de computer niet zo heel goed zijn werk had gedaan. Als ik het goed heb begrepen, waren de geluidsfragmenten opeens in een ander formaat opgeslagen en zo onbruikbaar. Ik ben verre van een techneut, maar het was duidelijk dat er opnieuw opgenomen moest worden. Natuurlijk was dat geen probleem. De tijd was ruim berekend en zo kon er zonder morren of bedenkingen weer geacteerd, gefilmd en opgeslagen worden. Nu in het juiste formaat. Aan het einde van de draaidag bleek dan nog dat we extra tijd over hadden. Die werd dan weer lekker gevuld door de catering met wafel, een madeleintje en frisdrank. A ja, deze innerlijke mens heeft ook zijn portie suiker nodig.
Alle medewerkers zijn nodig, iedereen draagt zijn verantwoordelijkheid en zo kom je dan uiteindelijk tot een mooi en fijn resultaat waar je trots op mag zijn. Het is een raderwerk dat soepel moet draaien. Ik beweer niet dat het altijd met Zwitserse precisie zal functioneren, maar met al onze hand-span en schrijfdiensten van eigen bodem lukt dat ook wel aardig. Er staan nog meer draaidagen gepland de komende weken. Elke deelgemeente wordt in de kijker gezet met de nodige aandacht. Het is voor mij nu al een feest om mee te mogen werken. Mij hoor je niet klagen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
