Voila, de kogel is door de kerk. Het verdict is gevallen over de vraag tijdens wekenlange speculaties door voor- en tegenstanders van de vier voorstellen. Welke toekomstige naam zou de fusie van stad Bilzen en gemeente Hoeselt krijgen: Biesen, Bilzen-Hoeselt, Demershoven, Bivelen? Na een geïmproviseerde huwelijksceremonie tussen een jonge Bilzenaar en een jonge Hoeselte is de naam net bekendgemaakt: Bilzen-Hoeselt zal het worden vanaf 1 januari 2025. Even verscheen er ‘Oostende’ op het scherm, maar dat bleek bij de live-uitzending op TVL toch een missing te zijn. Misschien lag het vakantieverblijf van het kersverse paar daar aan de kust, in onze koningin der badsteden. De ene inwoner zal blij zijn met de nieuwe naam, de andere misschien wat minder. De naamgeschiedenis van de twee woonplekken blijft zo wel bestaan. Al hadden de ander namen ook wel een geschiedkundig raakvlak, toch? Maar daar moet ik nog een keertje in gaan duiken, in dat plaatselijke erfgoed van toen. Ik lig er niet zo heel erg wakker van, het gaat vooral om de verdere en toekomstige samenwerking tussen ons. De toekomst zal uitwijzen of deze vlot zal verlopen. Ondertussen zal er nog heel wat water door de Demer vloeien.
Van nieuwe naam gesproken. Afgelopen weekend zat ik op een boekenbeurs in Leopoldsburg. Het is een vrij nieuw initiatief om vooral Limburgse schrijvers een platform te geven, om hun schrijfsels en bedenksels aan het grote publiek te tonen. Een vijftigtal schrijvers boden zich dan ook aan voor deze vijfde editie. Het cultureel centrum werd even omgeturnd tot literaire tempel. In een klein wandelcircuit werden allerlei boeken tentoongesteld. Het viel me ten eerste al op, dat er geen digitaal aanbod van deze boeken was. Hoe hard er ook wordt geprobeerd, om het digitale verhaal aan de lezer te brengen; ik heb de indruk dat het niet zo’n vaart loopt. Een boek hou je het liefst in handen, niet? De geur van inkt, het voelen van het papier, het gewicht van hetgeen je gaat lezen in je schoot. Het zijn allemaal subjectieve elementen. Ze wegen niet op tegen het digitale voordeel op je tablet. Ik bedoel: geen drukkosten, geen bomen die sneuvelen voor het nodige papier, geen onderweg zijn van de gevulde dozen met de bedrukte exemplaren en ga zo maar verder. Toch halen deze objectieve voordelen het niet van de subjectieve impact bij de lezers. Dat was op deze beurs ook merkbaar. Liever een draagtas met je gewichtige aankoop aan de arm, dan een e-reader met maar liefst honderd digitale boeken erin gestoken. De bits en bites halen het niet van de bedrukte exemplaren. Mijn aantal verkochte papieren boeken was niet groot. Maar ik was er zeker tevreden mee. Ook mijn tafelgenoten waren blij met hun enkele boeken, die van eigenaar veranderden. Het mocht best meer zijn, de boeken verdienden dat. Van eigen bodem, tof uitgegeven in eigen beheer, met veel zorg en zweet en zwoegen vormgegeven. Wordt er in de boekenaankoop ook bespaard? Het moet haast wel. Of het hoeft het allemaal geen eigendom te worden en is de bieb een welgekomen alternatief? Dat zou best kunnen. Toch mag je blij zijn dat je schrijfsels na een paar jaar nog te vinden zijn in de bieb, een uitzondering daargelaten. Maar de trots zien om daar te zitten, debutant met je eerste, échte boek, dat gevoel schitterde in de ogen van die jonge frisse schrijvers. Ik was er zo blij mee, écht. De toekomst blijft verzekerd.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Van nieuwe naam gesproken. Afgelopen weekend zat ik op een boekenbeurs in Leopoldsburg. Het is een vrij nieuw initiatief om vooral Limburgse schrijvers een platform te geven, om hun schrijfsels en bedenksels aan het grote publiek te tonen. Een vijftigtal schrijvers boden zich dan ook aan voor deze vijfde editie. Het cultureel centrum werd even omgeturnd tot literaire tempel. In een klein wandelcircuit werden allerlei boeken tentoongesteld. Het viel me ten eerste al op, dat er geen digitaal aanbod van deze boeken was. Hoe hard er ook wordt geprobeerd, om het digitale verhaal aan de lezer te brengen; ik heb de indruk dat het niet zo’n vaart loopt. Een boek hou je het liefst in handen, niet? De geur van inkt, het voelen van het papier, het gewicht van hetgeen je gaat lezen in je schoot. Het zijn allemaal subjectieve elementen. Ze wegen niet op tegen het digitale voordeel op je tablet. Ik bedoel: geen drukkosten, geen bomen die sneuvelen voor het nodige papier, geen onderweg zijn van de gevulde dozen met de bedrukte exemplaren en ga zo maar verder. Toch halen deze objectieve voordelen het niet van de subjectieve impact bij de lezers. Dat was op deze beurs ook merkbaar. Liever een draagtas met je gewichtige aankoop aan de arm, dan een e-reader met maar liefst honderd digitale boeken erin gestoken. De bits en bites halen het niet van de bedrukte exemplaren. Mijn aantal verkochte papieren boeken was niet groot. Maar ik was er zeker tevreden mee. Ook mijn tafelgenoten waren blij met hun enkele boeken, die van eigenaar veranderden. Het mocht best meer zijn, de boeken verdienden dat. Van eigen bodem, tof uitgegeven in eigen beheer, met veel zorg en zweet en zwoegen vormgegeven. Wordt er in de boekenaankoop ook bespaard? Het moet haast wel. Of het hoeft het allemaal geen eigendom te worden en is de bieb een welgekomen alternatief? Dat zou best kunnen. Toch mag je blij zijn dat je schrijfsels na een paar jaar nog te vinden zijn in de bieb, een uitzondering daargelaten. Maar de trots zien om daar te zitten, debutant met je eerste, échte boek, dat gevoel schitterde in de ogen van die jonge frisse schrijvers. Ik was er zo blij mee, écht. De toekomst blijft verzekerd.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
