18 januari 2023

Nieuwsgierig als ik eens kan zijn, of eerder, benieuwd, vraag ik me af welke kalender u in huis heeft hangen. Ik bedoel dan geen digitaal app-je op je smartphone of tablet of computer, maar een papieren ding, dat tegen de koelkast hangt of op je bureau of in de keuken. En wat staat er dan op? Je hebt van die kalenders waar je zelf kan opschrijven wat er moet gebeuren die week of maand. Het is een onthoudblad waar mama of papa taxi kunnen zien wanneer de kinderen naar de hobby’s gebracht moeten worden, wanneer er een feestje wordt gepland of wanneer de vuilnisbak buiten gezet moet worden. Allemaal niet vergeet-dingen dus. Je hebt ook een kalender als ondersteuning van één of andere vereniging, die dan nog wat meer reclame zet onder of boven de dagen van de week. Zo blijf je die vereniging steeds opnieuw zien. Kwestie van herhaling en daarmee ook een warm hart blijven toedragen. Zo hingen er vroeger thuis wel meerdere op. Voor een financiële adoptie, voor de brandweer, voor de brancardiers die met een goed en groot hart op reis gingen met zieken en invaliden. De kleurtjes van de foto’s blijven me hier het meest bij. Die leken immers op snoepkleurtjes groen, roze en geel. Verder heb je de immer aanwezige Druivelaar. Het is een schoolvoorbeeld van hoeveel info en entertainment op een klein blaadje gedrukt kan worden. Je vindt er de maand, de bijnaam van de maand, een bijpassende tekeningetje, zonsopgang en -ondergang, en hetzelfde voor de maan, de datum groot afgedrukt, een speciaal aandenken die dag, bijvoorbeeld: dag van de blinden- en slechtzienden, dag van de vrede, verder welke heilige vereerd wordt met daarbij de afgeleide voornamen en wat info over zijn of haar godsvruchtig leven met geboorte- en sterfdatum. Dat allemaal vind je terug op de voorzijde. Er is nog een achterkant, jawel, misschien wel het meest gelezen, dat mopje, wat volkswijsheid, een reistip, beurtelings parkeren of een bekende stoet of feest van die dag. Ik moet toegeven, het ene mopje is al iets beter geslaagd dan het ander. Maar let op, ik ben er zeker van, dat haast elke dag met een glimlach wordt gestart: een Mona Lisa-smile of iets in de zin van Louis Armstrong en alle andere lachvormen er tussenin. Waar ik ook zo goed als zeker van ben, is dat er heel wat mensen al verder bladeren en met hun hoofd schuin tot bijna ondersteboven het volgende mopje gaan lezen. Die druivelaar prikkelt de nieuwsgierigheid naar meer. Dat ‘meer’ mag je letterlijk nemen naar aantal: bijna een miljoen exemplaren worden er jaarlijks verkocht en dat al sinds 1915. De uitgever van toen, René Nuttin had in zijn veranda een echte druivelaar. Met veel plezier plukte en snoepte hij van zijn eigen druiven. Dat wilde hij ook met zijn kalender: dat er veel mensen elke dag een beetje ‘wijsheid’ zouden plukken. Een weetje: door de papierschaarste in 1944 verscheen de kalender niet. Meer weetjes: er is een digitale druivelaar, een supergrote druivelaar, een staande druivelaar. Je kan zelfs een gepersonaliseerd exemplaar bestellen. Dan vervang je de heiligen van de dag door een verjaardag van iemand die jij wenst met je eigen tekstje of spitsvondig mopje. Het kan allemaal.
Ik geef het toe: ik monkellach ook met dat dagdagelijks grapje, maar ben zeker zo blij met mijn geschiedeniskalender. Vaak iets minder grappig, maar wel boordevol weetjes en feitjes. Of ik daar een gepersonaliseerd exemplaar van wil, daar twijfel ik dan weer aan.
Voila zeg dat de meester het gezegd heeft.