Uit het dagboek van de meester
Heeft u afgelopen zondag ook een gaatje in de lucht gesprongen? Eindelijk mochten we even op familiebezoek. Of vriendenbezoek, dat mocht ook.
Hoe de vork exact in de steel zit, weet ik nog altijd niet precies. Het gaat over het getal vier, maar de correcte invulling van dit getal is voor veel mensen behoorlijk interpretabel. Het lijkt een eenvoudig getal, een eenvoudige bewerking van 2 + 2 of 3 + 1 of 2 x 2 en je bent er. Maar in deze bizarre tijden, wordt dit getal vier toch op andere manieren berekend. Vandaag ziet deze vier er zo uit, met deze mensen, maar morgen zouden dat er vier totaal andere individuen kunnen zijn. Daar wringt ergens het schoentje. De vier is niet goed gedefinieerd. Maar ik waag me er niet aan. Ik blijf nog steeds heel erg voorzichtig en vind mijn piepkleine gezinnetje met vrouw en hond prima. Heel eenvoudig ook. Drie en dat blijven ook steeds diezelfde drie individuen. Bij deze.
Ik ben toch even moederdag gaan vieren. Nu is dat vieren geen verwijzing naar het getal, maar wel naar het werkwoord. De invulling van dit werkwoord ‘vieren’ is ook helemaal anders gegaan dit jaar, anders dan de andere jaren. Normaal gezien springen we in onze auto, gaan op zoek naar een fijn cadeautje, bijvoorbeeld een dikke bos vers geurende bloemen mét kaartje eraan en een perfect glad en doorzichtig cellofaanpapier er rond, met dan het roze strikje, perfect gekruld met een schaar of scherp mesje.
Nee, niets van dit alles. Het bleef bij een bosje rozen, met een zelf geïmproviseerde sierstrook. Ook mooi, vond ik, maar er is toch verschil. Gelukkig vond mijn moeke de attentie meer dan voldoende. Daarbij kwam ook nog dat ik de bos bloemen niet op zondag ben gaan brengen, dan wel op vrijdag. Geheel tegen de traditie in. Dat had trouwens ook even in de lucht gehangen.
Moederdag zou een week later gevierd kunnen worden, om economische reden, werd er even geopperd. Dan zouden de bloemenverkopers, cadeauwinkels en parfumeriezaken open zijn en een broodnodig centje in het laatje kunnen krijgen. Maar het is dus niet doorgegaan, dit alternatieve verschuiven van onze traditionele moederdag. Creatieve cadeaus waren wel alom aanwezig en bestelbaar op het internet. Ontbijtmanden, boekenbon aan huis, brunchpakketten, bbq-schotels en meer lekkers en eetbaars voor een handige invulling.
Ikzelf heb nog een eenvoudig moederdagliedje in elkaar gepuzzeld. Vlug meezingbaar, eenvoudige tekst voor mijn kleine bengels van op school en een subtiele verwijzing naar de liefste moeder ter wereld: die van mezelf, a ja. Die van mij verdient alvast de perfecte bos rozen, de volste doos zoete pralines, een stevige cadeaubon bij een fijne parfumeriezaak, een familie-eetbon bij haar lievelingsrestaurant, ook een warm applaus en klokkengelui om acht uur én drie klinkende zoenen. Uw moeder hoogst waarschijnlijk ook.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Heeft u afgelopen zondag ook een gaatje in de lucht gesprongen? Eindelijk mochten we even op familiebezoek. Of vriendenbezoek, dat mocht ook.
Hoe de vork exact in de steel zit, weet ik nog altijd niet precies. Het gaat over het getal vier, maar de correcte invulling van dit getal is voor veel mensen behoorlijk interpretabel. Het lijkt een eenvoudig getal, een eenvoudige bewerking van 2 + 2 of 3 + 1 of 2 x 2 en je bent er. Maar in deze bizarre tijden, wordt dit getal vier toch op andere manieren berekend. Vandaag ziet deze vier er zo uit, met deze mensen, maar morgen zouden dat er vier totaal andere individuen kunnen zijn. Daar wringt ergens het schoentje. De vier is niet goed gedefinieerd. Maar ik waag me er niet aan. Ik blijf nog steeds heel erg voorzichtig en vind mijn piepkleine gezinnetje met vrouw en hond prima. Heel eenvoudig ook. Drie en dat blijven ook steeds diezelfde drie individuen. Bij deze.
Ik ben toch even moederdag gaan vieren. Nu is dat vieren geen verwijzing naar het getal, maar wel naar het werkwoord. De invulling van dit werkwoord ‘vieren’ is ook helemaal anders gegaan dit jaar, anders dan de andere jaren. Normaal gezien springen we in onze auto, gaan op zoek naar een fijn cadeautje, bijvoorbeeld een dikke bos vers geurende bloemen mét kaartje eraan en een perfect glad en doorzichtig cellofaanpapier er rond, met dan het roze strikje, perfect gekruld met een schaar of scherp mesje.
Nee, niets van dit alles. Het bleef bij een bosje rozen, met een zelf geïmproviseerde sierstrook. Ook mooi, vond ik, maar er is toch verschil. Gelukkig vond mijn moeke de attentie meer dan voldoende. Daarbij kwam ook nog dat ik de bos bloemen niet op zondag ben gaan brengen, dan wel op vrijdag. Geheel tegen de traditie in. Dat had trouwens ook even in de lucht gehangen.
Moederdag zou een week later gevierd kunnen worden, om economische reden, werd er even geopperd. Dan zouden de bloemenverkopers, cadeauwinkels en parfumeriezaken open zijn en een broodnodig centje in het laatje kunnen krijgen. Maar het is dus niet doorgegaan, dit alternatieve verschuiven van onze traditionele moederdag. Creatieve cadeaus waren wel alom aanwezig en bestelbaar op het internet. Ontbijtmanden, boekenbon aan huis, brunchpakketten, bbq-schotels en meer lekkers en eetbaars voor een handige invulling.
Ikzelf heb nog een eenvoudig moederdagliedje in elkaar gepuzzeld. Vlug meezingbaar, eenvoudige tekst voor mijn kleine bengels van op school en een subtiele verwijzing naar de liefste moeder ter wereld: die van mezelf, a ja. Die van mij verdient alvast de perfecte bos rozen, de volste doos zoete pralines, een stevige cadeaubon bij een fijne parfumeriezaak, een familie-eetbon bij haar lievelingsrestaurant, ook een warm applaus en klokkengelui om acht uur én drie klinkende zoenen. Uw moeder hoogst waarschijnlijk ook.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
