Minderjarige kinderen worden volgens de wetgever niet in staat geacht zelfstandig hun rechten en plichten te kunnen uitoefenen. Vandaar dat zij behoudens enkele uitzonderingsgevallen steeds vertegenwoordigd moeten worden door hun ouders bij het stellen van rechtshandelingen. Soms kan het lot erover beslissen dat een minderjarige achtergelaten wordt zonder ouders, wanneer zij bijvoorbeeld omkomen bij een verkeersongeluk. De wet voorziet dan dat het stelsel van de “voogdij” in werking treedt, waarbij een voogd de belangen van de minderjarige zal moeten behartigen. De voogdij valt open wanneer een minderjarige geen van beide ouders meer heeft, als de ouders onbekend of wilsonbekwaam zijn of wanneer de ouders continu in de onmogelijkheid zijn om het ouderlijk gezag waar te nemen. Zo bijvoorbeeld zal de voogdij ook openvallen wanneer de laatst overblijvende ouder van een minderjarig kind in een jarenlange comateuze toestand verkeert of verdwijnt in het buitenland.
Als ouder kan u een bepaalde keuze voor een voogd meegeven in een testament. Ook kan u een voogd aanwijzen middels een verklaring voor de vrederechter of een notaris.
Het is thans de vrederechter die uiteindelijk beslist wie voogd zal worden. Indien de vrederechter meent dat de keuze van de door de ouder aangestelde voogd niet gevolgd kan worden omwille van de belangen van het kind, zal hij een andere voogd moeten aanstellen. De vrederechter heeft de taak de geknipte persoon te vinden om de post van voogd in te vullen: met name iemand die geschikt is om de minderjarige op te voeden en om zijn goederen goed te beheren. Bij voorkeur kan daarvoor gezocht worden in de naaste familie, maar dat is geen verplichting.
Vooraleer de voogd wordt aangeduid, moet de vrederechter een aantal personen horen in hun opmerkingen. Dat is in de eerste plaats de minderjarige zelf, voor zover hij de leeftijd heeft bereikt van 12 jaar. Ook de grootouders, meerderjarige broers of zussen en ooms en tantes van de minderjarige moeten gehoord worden.
Het opnemen van de functie van voogd is volledig vrijwillig. Niemand kan gedwongen worden om voogd te zijn van een minderjarige. Naast de gewone voogd, wordt er ook steeds een toeziende voogd aangesteld door de vrederechter, wiens hoofdtaak erin bestaat toezicht te houden op de voogd.
Als ouder kan u een bepaalde keuze voor een voogd meegeven in een testament. Ook kan u een voogd aanwijzen middels een verklaring voor de vrederechter of een notaris.
Het is thans de vrederechter die uiteindelijk beslist wie voogd zal worden. Indien de vrederechter meent dat de keuze van de door de ouder aangestelde voogd niet gevolgd kan worden omwille van de belangen van het kind, zal hij een andere voogd moeten aanstellen. De vrederechter heeft de taak de geknipte persoon te vinden om de post van voogd in te vullen: met name iemand die geschikt is om de minderjarige op te voeden en om zijn goederen goed te beheren. Bij voorkeur kan daarvoor gezocht worden in de naaste familie, maar dat is geen verplichting.
Vooraleer de voogd wordt aangeduid, moet de vrederechter een aantal personen horen in hun opmerkingen. Dat is in de eerste plaats de minderjarige zelf, voor zover hij de leeftijd heeft bereikt van 12 jaar. Ook de grootouders, meerderjarige broers of zussen en ooms en tantes van de minderjarige moeten gehoord worden.
Het opnemen van de functie van voogd is volledig vrijwillig. Niemand kan gedwongen worden om voogd te zijn van een minderjarige. Naast de gewone voogd, wordt er ook steeds een toeziende voogd aangesteld door de vrederechter, wiens hoofdtaak erin bestaat toezicht te houden op de voogd.
RSS Feed
