Controle kom je overal tegen, te pas, te onpas, maar geregeld heb je er zelf mee te maken. Natuurlijk zijn er controles die je maar al te graag hebt: voedselcontrole bijvoorbeeld. Je zou toch niet willen dat er één of andere vreemde bacterie zich gaat nestelen in je lichaam en daar een eigen leventje gaat leiden, ten koste van jouw gezondheid. Die controle wil je liever zelf in handen houden, niet? Of toch ten minste over laten aan experts, die weten hoe met gezondheid om te gaan. Of een controle aan de grensovergang om te zien of er geen vreemde dingen gesmokkeld worden. Beschermde diersoorten horen ook beschermd te worden en niet als bron van lucratieve inkomsten te worden gebruikt. De natuur moet beschermd worden. Controle van je verwarmingstoestellen? Natuurlijk ben je maar al te blij met de controleur, die net op tijd ontdekt dat er iets te veel co2 wordt afgegeven door je toestel. Je wil zeker geen geurloos en reukloos gas naar binnen ademen, dat je verbazend snel van het tijdelijke naar het eeuwige doet verhuizen. Lang leve de controleur! Andere controleurs zijn misschien iets minder welkom. De sabam-controleur bijvoorbeeld die op je concert wel alle stoelen telt waarvoor je moet neerdokken, terwijl maar de helft van je zaal gevuld is met publiek. Of de controleur van je dieselmotor die vreemd genoeg andere normen hanteert dan over de taalgrens. Daar ben je waarschijnlijk minder blij mee. Al hoort uiteraard aan beide grensgebieden respect voor de natuur hoog in het vaandel te wapperen. Jawel, er is nog controle nodig op de controle.
Wijzelf kregen laatst op school controle. Op schoolniveau heet dat inspectie of doorlichting. Je school wordt tegen het pedagogisch-didactische licht gehouden. Controle of je je werk wel goed hebt gedaan. Het blijkt broodnodig te zijn, vermits landelijk én over de zuilen heen, de kwaliteit van het onderwijs achteruitgaat. Naar de redenen ervan kan je menig boekje opendoen of volschrijven. Naar mijn mening is het een samengaan van verschillende factoren, waar je zelf als onderwijskundige niet altijd veel aan kan doen. Toch wordt de lat hoog gelegd en hoor je er met z’n allen overheen te geraken. Dat wordt dus gecontroleerd. Wat is je proces onderweg? Weet je waarmee je als school bezig bent? Wie is je publiek en waar wil je het naar toe leiden? Heel wat vragen die afgelopen week een antwoord moesten krijgen. Het zou te ver leiden om in dit dagboek alle antwoorden te geven, maar ik mag je alvast meegeven, dat onze inspecteurs opgetogen waren over het werk dat we hadden geleverd als schoolteam. Glansrijk geslaagd voor de controle. Hiep hiep hoera en een zucht van verlichting, ik kan het je verzekeren. Het is niet de bedoeling om voor de resterende paar jaren vanuit een zachte luie fauteuil les te geven. Er blijft werk aan de winkel, maar het positieve resultaat gaf toch een aangenaam gevoel. Teamwerk loont en deze meester mocht in de grote soepele schoolklok een klein radertje in zijn. Tempus fugit.
Voilà, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Wijzelf kregen laatst op school controle. Op schoolniveau heet dat inspectie of doorlichting. Je school wordt tegen het pedagogisch-didactische licht gehouden. Controle of je je werk wel goed hebt gedaan. Het blijkt broodnodig te zijn, vermits landelijk én over de zuilen heen, de kwaliteit van het onderwijs achteruitgaat. Naar de redenen ervan kan je menig boekje opendoen of volschrijven. Naar mijn mening is het een samengaan van verschillende factoren, waar je zelf als onderwijskundige niet altijd veel aan kan doen. Toch wordt de lat hoog gelegd en hoor je er met z’n allen overheen te geraken. Dat wordt dus gecontroleerd. Wat is je proces onderweg? Weet je waarmee je als school bezig bent? Wie is je publiek en waar wil je het naar toe leiden? Heel wat vragen die afgelopen week een antwoord moesten krijgen. Het zou te ver leiden om in dit dagboek alle antwoorden te geven, maar ik mag je alvast meegeven, dat onze inspecteurs opgetogen waren over het werk dat we hadden geleverd als schoolteam. Glansrijk geslaagd voor de controle. Hiep hiep hoera en een zucht van verlichting, ik kan het je verzekeren. Het is niet de bedoeling om voor de resterende paar jaren vanuit een zachte luie fauteuil les te geven. Er blijft werk aan de winkel, maar het positieve resultaat gaf toch een aangenaam gevoel. Teamwerk loont en deze meester mocht in de grote soepele schoolklok een klein radertje in zijn. Tempus fugit.
Voilà, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
