Heeft u meegenoten van uw extra dagje vrijaf op paasmaandag? Zo’n extra dagje vast gebreid aan de andere dagen is meer dan genieten. Mijn ega en ik zaten voor een paar dagen in Zoutelande, in Zeeland. Jawel, de plek waar het liedje vertelt over het strandhuis waar zanger en zangers zich te goed doen aan de drank van hun vader. Of papa daar zo blij mee is, dat betwijfel ik. En dat strandhuis is op zo’n indrukwekkend lang strand ook wel even zoeken. In tegenstelling met ons eigenste kuststrookje, is hier een strand kilometerslang, kan je langs de dijk kuieren van het ene dorp naar het andere en ben je een dagje zoet om het eilandje rond te stappen. Mijn vader heeft dat een keertje gedaan. Ik vermoed dat hij goed vroeg is vertrokken en laat is thuisgekomen, maar het is hem gelukt. Het eilandje Schouwen-Duivenland is geen onbekende meer voor hem. Tenminste, de kuststrook dan wel te verstaan. Wijzelf hebben het gehouden op een paar uitstappen langs de kustlijn van het eiland, meer zuidwaarts. In Zoutelande, Middelburg, Domburg en Veere, om maar een paar stadjes te noemen. Het beleid is in elk dorp of stad nagenoeg hetzelfde, wanneer het gaat om toeristisch verkeer te vermijden. Je wordt geacht om buiten het centrum te parkeren, dan te voet te wandelen naar het oude stadscentrum om daar te genieten van authentieke pleintjes, historische stadshuizen en havengebouwen. Wil je toch in het centrum parkeren, moet je een dagkaart aankopen van vijftig euro. Dat schrikt een mens wel af. Daar kan je al een keertje mee gaan eten of een koffie of tien van drinken mét iets lekkers erbij. Dan maar de benenwagen nemen, hondje aan de lijn en wandelschoenen invetten met waterwerend product. Gelukkig bleek dat laatste niet nodig, we hadden geluk met het weer. Het waaide dieper landinwaarts en blijkbaar ook richting Limburg. Daar kregen ze de volle laag, zij het met de broodnodige buien voor landbouw en natuurgewassen. Dat zagen we in Zeeland ook. Met grote sproeiers werden de velden natgespoten om de jonge plantjes de kans te geven om te gaan groeien. Het was echt droog, ook bij onze noorderburen. De gigantisch horde Duitse toeristen mocht er ook getuige van zijn. Ik weet niet hoe hun vakantie is georganiseerd, maar ik vermoed dat deze zeeuitstap meer dan een gewilde verblijfsplek is. Je zag het aan de nummerplaten van de auto’s, wanneer er een bestelling werd doorgegeven op een terras of bij een vraagje in de winkel. Vlot en economisch geredeneerd, werd er geantwoord in het Duits of ten minste met iets dat ervoor door ging. Ik ben zelf niet de meest onderlegde taalkundige, maar hier en daar zat er toch het nodige Hollandse haar in de Duitse boter. Maar geen nood, er werd geholpen en vriendelijk afgerekend met gelijke munt. Iedereen tevreden. Maar na die paar dagen kriebelde het weer om in een eigen bedje te slapen, zonder het gekrijs van meeuwen boven het verblijfcomplex. Amai, ’t zijn toch druktemakers, die zeevogels, maar zo mooi om van te genieten. Zeker als ze boven een kalme, rustgevende zee rondcirkelen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
