Krijg je ook wel eens de vraag om een enquête in te vullen? Tegenwoordig gaat dat heel vaak digitaal. Aanklikken van één of andere site met vragenlijst en daar ga je dan. De meest uiteenlopende vragen krijg je voorgeschoteld. Of je deze of deze reclame al hebt zien passeren. Of je dit of dat product al een keertje hebt geproefd. Hoeveel je dit zou beoordelen op de schaal van tien. Of je in je buurt een sportclub hebt én er traint. Hoeveel dagen van de week? Of je al een vakantie hebt geboekt en waarnaartoe. En ga zo maar verder. Je kan je het zo gek niet bedenken, of er bestaat wel een vragenlijst over, om hier je mening over te geven. Het lijkt erop dat de organisatoren oprecht begaan zijn met jouw mening. Jawel, die doet er echt toe. Jij kan het verschil maken, lijkt het wel. U begrijpt, beste luisteraar, dat ik een beetje sceptisch ben hierover. U waarschijnlijk zelf ook wel. Achteraf blijkt het vaak één of ander verkooptrucje te zijn, om je te overhalen, om echt een keertje dat zakje chips uit te proberen met die nieuwste uitgepuurde smaak. Of om een keertje te overwegen om je zuurverdiende spaarcentjes te investeren in een prachtige vakantiedeelwoning mét zwembad erbij, ergens aan de Zuid-Spaanse kust. ’t Is wat zoeken op de kaart, maar het bestaat écht… zeggen ze. Of daar dan ook jouw droomvakantie huis ingeplant ligt, jawel… dat is nog maar de vraag. Ik weet het niet zo. Voor je werk krijg je ook welbevindingsvragenlijsten toegestuurd… hé, even tussendoor, dat is een prachtig 24 letterwoord voor scrabble: welbevindingsvragenlijst. Er wordt 100 % anonimiteit gewaarborgd. Wat ik al vreemd vind, omdat ze mijn mailadres hebben en daarbij ook nog hebben aangegeven, dat ik de vragenlijst nog niet had ingevuld. Om dat alsnog even te doen. Want jawel… mijn mening telt en jawel… ik kan mee het verschil maken. Daar wil ik toch nog even over nadenken, niet?
Zo stond er ook een vragenlijst in een werkboekje van onze wereldoriëntatiemethode. Weer even tussendoor, een prachtig woord voor de scrabble liefhebber. Mijn klaskinderen moesten nadenken over hun eigen talenten, over het beroep dat hun papa of mama deed. Met deze lijst konden ze achteraf nadenken over hun eigen droomjob. Natuurlijk is dat nog héél erg ver van hun bed, maar erover nadenken is wel ok. Je hoort in interviews, vaak van artiesten en topsporters, dat ze als kind al droomden van hetgeen ze het liefst wilden worden: topvoetballer, topartiest, zanger of zangeres, sportpaleisvullers. Maar ook gedreven koks, schrijnwerkers of boswachter of verpleegster in een bejaardentehuis, zijn vaak begonnen met een kleine droompje. Dus als iemand in mijn klas al zin heeft in zo’n carrière voor de toekomst, zeg ik nooit ‘niet doen’. Ik beaam met daarbij te zeggen dat je groot mag dromen en dat je ervoor moet gaan. Hoe dan ook. Ook al is er maar een handjevol topclubs voor topspitsen, ook al zijn er minder bossen in de buurt, ook al gaat je stem nog een keertje veranderen, ook al… en vul maar aan met de geijkte excuses. Zonder motivatie geraak je maar half zo ver.
Toen er een meisje aangaf dat ze het wel zag zitten om astronaute te worden, heb ik haar gezegd dat ze er zeker voor moest gaan. De glimlach die er toen verscheen, kon je het best vergelijken met de eerste lentezon na een lange koude winterperiode. Hartverwarmend.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Zo stond er ook een vragenlijst in een werkboekje van onze wereldoriëntatiemethode. Weer even tussendoor, een prachtig woord voor de scrabble liefhebber. Mijn klaskinderen moesten nadenken over hun eigen talenten, over het beroep dat hun papa of mama deed. Met deze lijst konden ze achteraf nadenken over hun eigen droomjob. Natuurlijk is dat nog héél erg ver van hun bed, maar erover nadenken is wel ok. Je hoort in interviews, vaak van artiesten en topsporters, dat ze als kind al droomden van hetgeen ze het liefst wilden worden: topvoetballer, topartiest, zanger of zangeres, sportpaleisvullers. Maar ook gedreven koks, schrijnwerkers of boswachter of verpleegster in een bejaardentehuis, zijn vaak begonnen met een kleine droompje. Dus als iemand in mijn klas al zin heeft in zo’n carrière voor de toekomst, zeg ik nooit ‘niet doen’. Ik beaam met daarbij te zeggen dat je groot mag dromen en dat je ervoor moet gaan. Hoe dan ook. Ook al is er maar een handjevol topclubs voor topspitsen, ook al zijn er minder bossen in de buurt, ook al gaat je stem nog een keertje veranderen, ook al… en vul maar aan met de geijkte excuses. Zonder motivatie geraak je maar half zo ver.
Toen er een meisje aangaf dat ze het wel zag zitten om astronaute te worden, heb ik haar gezegd dat ze er zeker voor moest gaan. De glimlach die er toen verscheen, kon je het best vergelijken met de eerste lentezon na een lange koude winterperiode. Hartverwarmend.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
