9 augustus 2023

Het waren behoorlijk wisselvallige dagen aan onze Belgische kust. Dat kon je meevolgen met het weerbericht, maar wij hadden het zelf aan den lijve ondervonden. Een paar dagen gaan uitwaaien aan zee is voor ons een beetje traditie aan het worden. De ene keer in Oostende, de andere keer in Blankenberge en deze keer in Nieuwpoort. We hadden een hotel dat uitkeek op zowel de zee aan de ene kant, de rivier de Ijzer aan de andere kant en landinwaarts het hoekje om. Het gebouw lag immers uitgestrekt tussen, een paar grote straten. De hotelkamer was iets ouder, maar zeer oké. Onze hond mocht er immers mee en dat vond hij natuurlijk als zeehond van dienst zeker top. In het begin was het nog geweldig wennen aan de overvloed van viervoeters, die hem van alle kanten tegemoetkwamen. Er moest natuurlijk overlegd worden, gesnuffeld, even geblaft en weer verder geparadeerd worden. Er moesten nog honderden hoeken overplast, want binnen de kortste keren was je niet meer de baas van de straat. Er waren veel te veel gegadigden. Vooral rond het pleintje met het enorme beeld van Jan Fabre was het een gigantisch geurspoorstelsel van rashond tot stratier en alles daar tussenin. Dat kunstwerk had ik in mijn hoofd overigens heel wat kleiner voorgesteld. Die foto van een tentoonstelling Beaufort uit 2003 stelt de kunstenaar voor, rijdend op een schildpad. Het werk ‘Searching for Utopia’ bleek een uitgelezen glijbaan te zijn voor heel wat kleine en te grote kinderen. Maar door dat glijwerk werd de bovenste laag bladgoud beschadigd. Het stadsbestuur tastte nog een keer diep in de buidel voor de herstelling en nu staat het te schitteren op het grote plein. Ik heb niemand op de schildpad zien kruipen en afglijden. Blijkbaar riskeer je een boete van 250 euro. Dure glijbaan dus. De kunstenaar zelf is ook keertje uitgegleden, figuurlijk dan en niet over zijn beeld. Wel door ander gedrag, maar dat is weer een ander verhaal. Ondertussen trippelt mijn hond rond het beeld op het plein, kijkt even op naar de gigantische schildpaddenkop en gaat onverstoord weer verder met het afbakenen van zijn plein. Voor zolang het duurt, tenminste. We wandelen terug voor het exuberante ontbijt. Inbegrepen bij de kamer genieten we in de ochtend van deze heerlijke voortzetting van de dag. Er wordt wel gevraagd om niet in de ontbijtruimte zelf te gaan zitten met de viervoeters. Er is in de barruimte plek voorzien. Geen probleem voor ons. Om de beurt gaan we met onze plateaus rond en gaan rustig aan het raam royaal ontbijten. Zeg maar gerust, koninklijk. Van croissant en chocobroodjes tot een glas bubbels, smoothie, fruitsap, thee, koffie, je eitje gebakken à la minuut door de kok van dienst. Verder beleg met kaas, ham, een Engels tintje met spek, gebakken tomaatjes en de goudbruin gebakken worstjes. Broodjes, stokbrood voor zelfgemaakte confituren. Iets verder kan je nog kiezen tussen cornflakes, vers fruit, yoghurt met of zonder kleurtje. Je snapt het, met dit ontbijt heb je geen honger op het middaguur. We kwamen hiermee toe tot het vieruurtje om dan ’s avonds gezellig op de dijk een hapje te gaan eten. Die menukaart zal ik niet opnoemen, maar de mosselen en de vissoep smaakten uitstekend. Dat er dan af en toe een regenbui voorbijkwam, daar lagen we alle drie niet wakker van. Er staat ondertussen al een kruisje bij onze volgende vakantieperiode. Misschien dat ik dan eens ga joggen op de zeedijk. Misschien.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.