28 juni 2023

Voila, het laatste dagboek van jaargang acht en ook van het voorbije schooljaar zweeft door uw luidsprekers. Twee keer feest, niet? De laatste loodjes hangen nog in de lucht en daar komt de vakantie aan. De duizenden kinderen, leerkrachten en schoolpersoneel hebben er naar uit gekeken. Maar ook voor de werkende mens is er dicht bij die welverdiende vakantieperiode. Bij deze wil ik jullie, beste luisteraars, alvast een hele fijne zomertijd toewensen. Iets rustiger aan, misschien. Of een keertje over de grens gaan, maar dan letterlijk over de grens om een andere cultuur, een ander zandstrand, een andere stad op te snuiven en te genieten van al dat heerlijks dat daar te beleven valt. Met al je zintuigen nieuwigheden binnen laten komen: horen, ruiken, proeven, zien, voelen. Dit in de volgorde die je zelf graag wenst. Wijzelf gaan niet onmiddellijk op geplande reis. We laten het een beetje naar ons toe komen. Als we zin hebben, vullen we een koffer en gaan er even op uit. Meestal is dat een paar dagen naar zee. Heerlijk om uit te waaien, te kuieren, wat lokale musea bezoeken en van onze hond dan een zeehond maken. Hij vindt het heerlijk om mee te flaneren op de dijk waar er tientallen, zo niet honderden, soortgenootjes mee aan de lijn hangen. Heel vreemd hoe onze Vondel dan, zonder machogedrag of gegrommel, gedag gaat zeggen tegen de andere viervoeters. Snuffelen in het West-Vlaams, snuffelen in het Frans, snuffelen in één of ander dialect, dat kan daar allemaal. En wij, aan de andere kant van de lijn proberen te antwoorden op de vragen die dan onvermijdelijk komen. ‘Hoe oud is ze?’ ‘Het is een manneke.’ ‘Oh, ik dacht, met die staartjes.’ ‘Ah ja, anders ziet hij niets met zijn lange haren.’ ‘Just ja, da’s just.’ ‘Hij is 12 jaar, ondertussen.’ ‘Schone leeftijd. Hoe oud kan hij worden?’ ‘Liefst zo oud mogelijk, natuurlijk. Het is het ventje in huis.’ ‘Dat zie ik, ja.’ ‘En ook een beetje de baas in huis.’ ‘A ja, ik zie het.’ ‘Zo wil ik ook wel aan de lijn hangen en de baas zijn. En die van u, madam?’ ‘Ja, die wil ook wel aan de lijn hangen.’ ‘Nee, nee, ik bedoel het hondje.’ En met een brede grijns wandelen we even later weer verder, ieder zijns weegs tot.. jawel… hetzelfde verhaaltje weer op de proppen komt. Er zijn nog zekerheden in het leven.
Hiermee eindigt dan ook het achtste radio-jaar van het dagboek van de meester. Hoera voor jaargang negen. Daar starten we dan volgende keer mee. Voor wie het graag uitgerekend wenst, dat gaat dagboek 425 zijn. Zet je alles op één a-viertje, dan heb je al een serieuze leeskanjer. O ja, dat moet ook nog even doen: kijken welk boek er gelezen mag worden. Vakantie is de uitgelezen periode om weer in te lezen. Verder staat nog dat harpje dat smeekt om bespeeld te worden en een gitaar-synthesizer, met heel wat knopjes en digitale uitprobeersels. De vakantie gaat weer omvliegen, ik voel het nu al.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.