Voila, we zijn de laatste vakantieweek ingerold, tenminste als je nog naar de lagere school gaat of zelf in het onderwijs staat. De ene vindt het meer dan voldoende vakantiedagen, de andere wil er graag nog een paar meer aan breien. Voor mezelf mag er dit jaar zeker nog wat extra’s bij komen, geen probleem. Ik heb er met mijn ega van genoten, van dit simpele leven. Niet te veel drukte, niet te veel poeha, niet te veel moeten, maar heel veel niet moeten, extra mogen en zo veel zalige tijd om samen in te vullen. Dan snap je mijn wens zeker wel. Maar nee, ik gooi geen olie op het vuur als u, beste luisteraar tevreden moet zijn met enkele weken verlof. En in die periode moet er nog het één en ander in huis gebeuren. Ik heb het al verteld: de eerste week van het bouwverlof, dat ik met mijn wagen naar het containerpark reed, stond er een gigantisch lange rij aan te schuiven. Dan weet je het wel, opruimen geblazen. Ondertussen zijn die garages en kelders helemaal in orde gebracht, is er een kleurtje op de huid verschenen en moet er weer gewerkt worden om den brode. Dat gaat binnenkort ook weer gebeuren.
Eerst nog wat sleutelen aan het verhaal voor onze musical, de sage van de Biesenburcht, begin september in Alden Biesen. Oh ja, er zijn nog kaartjes te verkrijgen. Warm aanbevolen trouwens, niet vergeten!
Verder staat een eerste schoolvergadering gepland voor de collega’s en er gaat gesleurd moeten worden met het nodige schoolmateriaal. Ik ben al aan de training begonnen met mijn eigen boekenkast te ordenen. Het is een beetje mijn ritueel om het schooljaar fris en fruitig aan te vatten met een kast, die netjes en overzichtelijk de leerstof bevat voor het jaar dat eraan gaat komen. Heel veel muzisch dus, maar dat vertel ik nog wel een keertje.
Dat altijd alles koek en ei is, tijdens de vakantieperiode, is niet altijd waar. Zo hebben we toch met het schrik om het hart onze viervoeter moeten achterlaten bij de veearts. Omwille van zijn hartprobleem, jawel, ook honden kunnen daar last van hebben, moest dringend zijn gebit gereinigd worden. Er blijkt een verband te zijn tussen cariës en hartfalen. Maar een kleine senior van een jaar of dertien nog onder narcose brengen en dat mét een hartprobleem, daar gaat je eigen hart toch net iets sneller door slaan. Maar het moest gebeuren. De ene brandt spreekwoordelijk of letterlijk een kaarsje, de ander houdt een schietgebedje of twee om alles gunstig te doen verlopen. Heel veel zin had onze Vondel niet. Hij hoeft de stem van de veearts maar te horen, of hij bibbert over zijn heel hondenvelletje. Van associatief denken gesproken of misschien is het Pavlow wel, met zijn doctrine, die hier nogmaals gelijk krijgt bij ons eigenste huisdier. En ook wel een beetje bij mezelf. Jawel, een gezinslid achterlaten en niet weten of alles wel in orde gaat komen, dat doet wel iets met een mens. Om het hele verhaal kort te maken: het is in orde met hem. Wat groggy de eerste dag en nacht, staart letterlijk tussen de pootjes, geen eetlust en nog wat dizzy in het koppeke. Maar hij is ondertussen weer helemaal en letterlijk de ouwe. Hij gaat met mij wandelen, elke dag twee keer. Als dat geen slimme en fris blaffende hond is, dan weet ik het ook niet meer.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Eerst nog wat sleutelen aan het verhaal voor onze musical, de sage van de Biesenburcht, begin september in Alden Biesen. Oh ja, er zijn nog kaartjes te verkrijgen. Warm aanbevolen trouwens, niet vergeten!
Verder staat een eerste schoolvergadering gepland voor de collega’s en er gaat gesleurd moeten worden met het nodige schoolmateriaal. Ik ben al aan de training begonnen met mijn eigen boekenkast te ordenen. Het is een beetje mijn ritueel om het schooljaar fris en fruitig aan te vatten met een kast, die netjes en overzichtelijk de leerstof bevat voor het jaar dat eraan gaat komen. Heel veel muzisch dus, maar dat vertel ik nog wel een keertje.
Dat altijd alles koek en ei is, tijdens de vakantieperiode, is niet altijd waar. Zo hebben we toch met het schrik om het hart onze viervoeter moeten achterlaten bij de veearts. Omwille van zijn hartprobleem, jawel, ook honden kunnen daar last van hebben, moest dringend zijn gebit gereinigd worden. Er blijkt een verband te zijn tussen cariës en hartfalen. Maar een kleine senior van een jaar of dertien nog onder narcose brengen en dat mét een hartprobleem, daar gaat je eigen hart toch net iets sneller door slaan. Maar het moest gebeuren. De ene brandt spreekwoordelijk of letterlijk een kaarsje, de ander houdt een schietgebedje of twee om alles gunstig te doen verlopen. Heel veel zin had onze Vondel niet. Hij hoeft de stem van de veearts maar te horen, of hij bibbert over zijn heel hondenvelletje. Van associatief denken gesproken of misschien is het Pavlow wel, met zijn doctrine, die hier nogmaals gelijk krijgt bij ons eigenste huisdier. En ook wel een beetje bij mezelf. Jawel, een gezinslid achterlaten en niet weten of alles wel in orde gaat komen, dat doet wel iets met een mens. Om het hele verhaal kort te maken: het is in orde met hem. Wat groggy de eerste dag en nacht, staart letterlijk tussen de pootjes, geen eetlust en nog wat dizzy in het koppeke. Maar hij is ondertussen weer helemaal en letterlijk de ouwe. Hij gaat met mij wandelen, elke dag twee keer. Als dat geen slimme en fris blaffende hond is, dan weet ik het ook niet meer.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
