De stevige winterprik en dan vooral het dikke sneeuwtapijt heeft behoorlijk wat impact gehad. Zo’n extreme weersverandering zijn we hier niet gewoon. Veel regen, dat kennen we als de beste, zeker tijdens de winterperiode. Maar een laag sneeuw van ongeveer vijftien centimeter komt echt niet vaak voor. Busvervoer werd stilgelegd, collega’s raakten niet uit hun garages, de op- en afritten zaten geblokkeerd met vrachtwagens. Het was even chaos. Onmiddellijk denk ik aan steden, fabrieken, scholen in Noorwegen of Finland. Hoe lukt het daar wel? Winterbanden en sneeuwkettingen misschien, plannen en interventies op voorhand opstellen, doorwinterde maatregelen… what’s in a name. Iemand vertelde me dat de schoolbus voorzien was op het opbergen van ski’s van de kinderen, die naar beneden kwamen gegleden tot bij de stopplaats van de bus. Het vergt wat organisatie, maar scholen worden echt niet gesloten bij dit sneeuwtapijtje. Daar zijn meer extreme situaties voor nodig. Het kan dus wel, maar het zit em blijkbaar in de planning en doordachtheid. Misschien ook wel iets meer goodwill van de bewoners, dat kan ook. Het is niet dat er met z’n allen wordt verhuisd van noord naar het warme zuiden, om dit alles te voorkomen. Er wordt aangepast om het haalbaar te maken. Woestijnbewoners doen dat dan weer op hun manier om de hitte te trotseren. Oerwoudbewoners kennen het bos als hun broekzak, al eeuwenlang. Aanpassen en leefbaar maken. Het hoort onlosmakelijk bij elkaar. Zo ben ik dan weer blij dat onze hond met zijn lange haren de winter heerlijk vindt. Huppelend door de sneeuw geniet hij van de wandelingen. Mijn lange haren zijn al eventjes verdwenen. Maar een warme jas, een verloren gewaande wollen muts, sjaal en handschoenen zijn waardige vervangers.
Met diezelfde ingrediënten wandelde ik afgelopen vrijdag door Amsterdam met de derde graad. Het was een tweejaarlijks terugkerende uitstap in het kader van kinderrechten en het leven van Anne Frank. De impact van dat bezoek is telkens opmerkelijk, precies omdat een leeftijdsgenootje dit gigantische onrecht heeft moeten ondergaan. Wandelen door de piepkleine kamertjes van het achterhuis, kijken naar de zwart-witbeelden van oorlogsfoto’s, luisteren naar stemmen van ooggetuigen. Het maakt het geheel behoorlijk zwaar en pittig. Toch is het meer dan actueel met de oorlog die weer woedt en
een wereld in brandt. Ook bij de kinderen leeft het verhaal. Israël tegen de Palestijnen. Wie heeft er gelijk? En waarom? Gekleurde meningen gaan heen en weer, discussies worden gevoerd, ook op kinderniveau. Maar als ik zeg dat geen enkele oorlog bestaansrecht heeft en altijd aan beide kanten slachtoffers maakt, wordt het even stil. Daar in het achterhuis. Het heeft bij deze meester nog een keer aan de boom geschud. Ik hoop ook bij mijn klasbos. Dit mag zich nooit nog herhalen. Of het een ijdel idee is, daar leg ik me niet bij neer. De boodschap moet toekomen en dat heeft deze uitstap gedaan.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Met diezelfde ingrediënten wandelde ik afgelopen vrijdag door Amsterdam met de derde graad. Het was een tweejaarlijks terugkerende uitstap in het kader van kinderrechten en het leven van Anne Frank. De impact van dat bezoek is telkens opmerkelijk, precies omdat een leeftijdsgenootje dit gigantische onrecht heeft moeten ondergaan. Wandelen door de piepkleine kamertjes van het achterhuis, kijken naar de zwart-witbeelden van oorlogsfoto’s, luisteren naar stemmen van ooggetuigen. Het maakt het geheel behoorlijk zwaar en pittig. Toch is het meer dan actueel met de oorlog die weer woedt en
een wereld in brandt. Ook bij de kinderen leeft het verhaal. Israël tegen de Palestijnen. Wie heeft er gelijk? En waarom? Gekleurde meningen gaan heen en weer, discussies worden gevoerd, ook op kinderniveau. Maar als ik zeg dat geen enkele oorlog bestaansrecht heeft en altijd aan beide kanten slachtoffers maakt, wordt het even stil. Daar in het achterhuis. Het heeft bij deze meester nog een keer aan de boom geschud. Ik hoop ook bij mijn klasbos. Dit mag zich nooit nog herhalen. Of het een ijdel idee is, daar leg ik me niet bij neer. De boodschap moet toekomen en dat heeft deze uitstap gedaan.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
