Toen mijn moeke vorige week even langskwam om een ui te lenen, bedacht ik dat het misschien wel een keertje nodig was, om met haar naar de winkel te gaan. Ik weet het, de meeste leengrapjes gaan over ‘men lene een ei’, maar in dit geval was het een geleende ui. Toen ze ook nog eens grappend zei dat de muizen bijna doodvielen in haar kast, stond mijn besluit vast: Moeder, we moeten even samen gaan winkelen. Normaal gezien is dat winkelen voor haar geen probleem en trekt ze er zelf op uit. Maar als er grotere hoeveelheden aan te pas komen, zoals brikken melk of water, wasproduct en toiletpapier, dan wordt het handkarretje toch iets te zwaar om te trekken. Samen in de auto springen is zeker zo handig en gezellig. Dus dat deden mijn moeke en ik. Het viel me tijdens het winkelen op, hoe mijn moeder, nog steeds na al die jaren, weloverwogen wikt en weegt en dan pas kiest. Met haar grote gezin van zeven kinderen was dat budgetteren elke week een behoorlijke klus. Als kind heb je dat niet onmiddellijk door. Er stond steeds, hier op tafel een uitgebreid middagmaal te dampen, haast altijd met verschillende soorten groentjes, extra frikadellen voor de opgroeiers en een berg aardappelen om u tegen te zeggen. Ten minste, als je het schilwerk bij rekent. O ja, even terzijde, die frikadellen van ons moeke waren en zijn nog steeds legendarisch lekker. Dat wordt op een gelegenheidsfeestje nog steeds beaamd door haar kinderen, kleinkinderen en nu ook door haar achterkleinkinderen. Het achterhalen van haar recept blijft zeer moeilijk. Haar uitleg is meestal: ik kijk eerst eventjes in het kookboek en dan maak ik er mijn eigen versie van. Wat betreft die frikadellen is haar geheime recept dus al jaren vast gebeiteld in haar kookkunstgeheugen. Dat heeft ze trouwens ook een keertje meegenomen naar een kinderkamp, ergens lang geleden, toen ze daar fris en fruitig onze kampkookmoeder was. Ik kan je verzekeren, beste luisteraar, het kinderkamp was al een half succes te noemen na haar vers gerolde vleesballen, zoete rode kool en vastkokende aardappelen. Het bleek een voltreffer en een feest die middag. Hoeveel frikadellen er toen gerold zijn, weet ik niet meer zeker, maar het moet een getal met drie cijfers zijn geweest.
Deze winkelbeurt lag er geen gehakt in haar winkelkar. Mijn moeke is al een aantal jaren volgehouden vegetariër. Dus verschenen de worteltjes, champignons, eitjes, stukje vis en andere weloverwogen ingrediënten in de kar. Met veel plezier duwde ik deze winkelwagen tussen de winkelrekken
door. Het was misschien niet de meest economische wandeling, omdat mijn moeke graag nog een keertje terug gaat kijken, of ze al dan niet iets is vergeten. Maar mijn stappenteller had daar absoluut baat bij. Als dat dan ook nog een keertje samengaat met de gezelligheid die mijn moeder altijd bij zich heeft, is een gelijkaardige winkelbeurt zeker voor herhaling vatbaar.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Deze winkelbeurt lag er geen gehakt in haar winkelkar. Mijn moeke is al een aantal jaren volgehouden vegetariër. Dus verschenen de worteltjes, champignons, eitjes, stukje vis en andere weloverwogen ingrediënten in de kar. Met veel plezier duwde ik deze winkelwagen tussen de winkelrekken
door. Het was misschien niet de meest economische wandeling, omdat mijn moeke graag nog een keertje terug gaat kijken, of ze al dan niet iets is vergeten. Maar mijn stappenteller had daar absoluut baat bij. Als dat dan ook nog een keertje samengaat met de gezelligheid die mijn moeder altijd bij zich heeft, is een gelijkaardige winkelbeurt zeker voor herhaling vatbaar.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
