Daar stond ik dan, boven op de ladder met de schuifdeur van de berging in mijn handen. Geen idee wat ik er mee moest. Naar voor, naar achter? Toch maar even terug inhangen? Ik besefte daar op die ladder weer maar eens, dat ik geen eersteklasklusser ben, laat staan een trappenklimmer. Bij mijn kleine kluswerkje besefte ik, hoe ingenieus sommige mensen wel zijn. Bedenken dat een deur op wieltjes veel zwaarder kan zijn en toch met het grootste gemak heen en weer verschoven kan worden. In een metalen gootje met een uitsparing voor rubberen wieltjes, anders zou het ding gigantisch veel lawaai maken. Iemand moet het hebben bedacht, uitgetekend, uitgeprobeerd, bijgestuurd en dan in productie hebben gebracht om er zijn boterham mee te verdienen. Zijn het ingenieurs, inventieve zelfontplooiers of werknemers in een bedrijf met de kansen om aan hun ideeën te sleutelen? Ik vond het alvast een geweldig idee, dat hier bij mij, in de berging, deze gigantische deur stond, ’t is te zeggen, deze keer in mijn handen leunde. Er bleek uiteindelijk iets misgegaan. De schroef tegen het plafond bleek het na de duizenden keren gewicht torsen van de deur, het dan toch begeven te hebben. Slijtage heet het. Niet dat de pluggen- of schroevenfabrikant minderwaardige producten afgeleverd had. Maar tegen slijtage kan geen ding of mens op. Zelfs superieure sportmannen als Usain Bolt of Van der Poel zullen op een dag met de nodige slijtage in benen, armen, rug en andere ledematen in de salon zitten kijken naar de beelden van hun uitzonderlijke sporthoogdagen. Dat er hier en daar al eens een plug of schroef ook in mensen verstopt zit, is eigen aan de medische vooruitgang. Maar zo’n bout van edelmetaal in je lijf gaat het echt wel halen van de natuurlijke producten die elk mens vanaf zijn geboorte heeft meegekregen. Lees: spieren, botten, huid en alles wat eronder te vinden is versus cobalt-chroom met oxinium.
Ook die verminderde stabiliteit kwam er nog bij. Ik voelde het in mijn benen op die ladder. Absoluut geen hoog ding, al hangt het er maar vanaf, van welke kant je kijkt: van onder naar boven of van boven naar onder. Een goed paar ogen bleek onontbeerlijk te zijn. Zo bestudeerde ik eerst het ophangsysteem, gebruikte en verbruikte daarna de nodige calorieën om het gevaarte te verschuiven. De oorzaak van het probleem dook onmiddellijk op. Enkele schroeven waren vergeten wat hun functie was. Maar ook hier weer: met de nodige schroefboormachine, een nijptang en geduld kon ik de snoodaards vervangen door fris en nieuw materiaal. Ik ben blij dat op dit moment de twee schuifdeuren hun functie hebben hervat. Zachtjes heen en weer rollen om de berging een opgeruimde indruk te bezorgen.
Ik geef hierbij wel toe, dat het herstellen van de lichtknop mij nog niet is gelukt. Je hoeft echt niet overal een groot licht in te zijn en dat houdt je twee voetjes lekker op de grond. Van stabiliteit gesproken.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Ook die verminderde stabiliteit kwam er nog bij. Ik voelde het in mijn benen op die ladder. Absoluut geen hoog ding, al hangt het er maar vanaf, van welke kant je kijkt: van onder naar boven of van boven naar onder. Een goed paar ogen bleek onontbeerlijk te zijn. Zo bestudeerde ik eerst het ophangsysteem, gebruikte en verbruikte daarna de nodige calorieën om het gevaarte te verschuiven. De oorzaak van het probleem dook onmiddellijk op. Enkele schroeven waren vergeten wat hun functie was. Maar ook hier weer: met de nodige schroefboormachine, een nijptang en geduld kon ik de snoodaards vervangen door fris en nieuw materiaal. Ik ben blij dat op dit moment de twee schuifdeuren hun functie hebben hervat. Zachtjes heen en weer rollen om de berging een opgeruimde indruk te bezorgen.
Ik geef hierbij wel toe, dat het herstellen van de lichtknop mij nog niet is gelukt. Je hoeft echt niet overal een groot licht in te zijn en dat houdt je twee voetjes lekker op de grond. Van stabiliteit gesproken.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
