Hoe vlug de tijd voorbijgaat en daarmee ook al dan niet belangrijke thema’s, onderwerpen van belang, personen die hun stempel hebben gedrukt op de samenleving. Het viel me nog maar eens op tijdens een fijne workshop in de bieb, georganiseerd voor de derde graad van de school. Om de paar jaar wordt een reeks workshops aangeboden over Anne Frank en andere kinderen die de wereld op één of andere manier hebben veranderd. Een aantal van de kinderen zal u, beste luisteraar, zeker een belletje laten rinkelen. Anne Frank, het joods meisje, dat met haar dagboek de wereld vertelde over haar jaren van onderduiken tijdens de tweede wereldoorlog. Malala kent u misschien ook nog, omdat zij als jongste deelnemer ooit de nobelprijs voor de vrede heeft gekregen. Zij ijverde voor onderwijs voor meisjes in Pakistan, en later ook voor vrouwenrechten wereldwijd. Maar kent u nog andere kinderen die de wereld hebben gestimuleerd met hun acties? Misschien nog net Greta Thunberg, de klimaatactiviste? Met haar klimaatmarsen schudde zij wereldwijd aan de zieke klimaatboom, om jongeren zo hun eigen toekomst in handen te laten nemen. Verder nog iemand? Blij met de gekende top drie? Hier stopt het lijstje meestal wel. Het zesde leerjaar bleef bij aanvang van de workshop ook hangen bij dit drietal. Enig idee wie Erika, Kesz, Baruani, Ruby of Chaeli zijn? Stuk voor stuk kinderen die op hun eigen manier een bijdrage hebben geleverd om de wereld om hen heen een beetje leefbaarder, aangenamer en mooier in te kleuren. Al hun levensverhalen werden in de workshop getoond. Op een interactieve manier ontdekte de klas de daadkracht van deze kinderen. Als eerste zwart meisje in een witte Amerikaanse school, als jonge bomenplanter starten met zijn eerste klimaatboom op de eigen speelplaats en later volgden nog miljoenen andere exemplaren. De zesde klas ontdekte ze allemaal. Maar blijft er veel van hangen? Gaan ze zelf ook aan de slag met hun informatie?
Ik vroeg het me vooral af, toen ze weer naar buiten wandelden. Op een bepaald moment vroeg iemand of ze naar een gekend fastfoodrestaurant zouden gaan in Amsterdam, wanneer we het Anne Frank huis zouden gaan bezoeken. Dat schudde eventjes aan mijn begripsboom. De gigantische impact van de oorlog op de wereld tegenover een bezorgde maaginhoud op één enkele middag. Ik was er eventjes niet goed van. Natuurlijk moet er gegeten worden tijdens een uitstap. Natuurlijk is er bezorgdheid van de kinderen hoe de dag zal verlopen. Maar dat de gedachtegang zo van het éne uiterste naar het andere kon schieten, was toch even slikken. Af en toe hou ik dan ook mijn hart vast voor de toekomst, voor de jongeren die nu rondlopen en met z’n allen de wereld van later moeten gaan laten draaien. Ik hoop alvast dat er hier en daar wat gestrooid wordt, dat de juiste bodem bereikt wordt. Dat het voldoende zal regenen. Allemaal spreekwoordelijk, maar wel broodnodig voor later. Ik hoop het echt.
Ondertussen heeft mijn ega de kerstboom al opgetuigd. Ik vind het absoluut oké, te meer omdat zo’n boom met de lichtjes erin, de kerststal eronder en de plek voor de kleine pakjes eromheen, een mens al eens doet laten stilzitten, mijmeren, overlopen van het voorbije jaar en uitkijken naar een volgende periode, niet? Ik ben alvast begonnen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Ik vroeg het me vooral af, toen ze weer naar buiten wandelden. Op een bepaald moment vroeg iemand of ze naar een gekend fastfoodrestaurant zouden gaan in Amsterdam, wanneer we het Anne Frank huis zouden gaan bezoeken. Dat schudde eventjes aan mijn begripsboom. De gigantische impact van de oorlog op de wereld tegenover een bezorgde maaginhoud op één enkele middag. Ik was er eventjes niet goed van. Natuurlijk moet er gegeten worden tijdens een uitstap. Natuurlijk is er bezorgdheid van de kinderen hoe de dag zal verlopen. Maar dat de gedachtegang zo van het éne uiterste naar het andere kon schieten, was toch even slikken. Af en toe hou ik dan ook mijn hart vast voor de toekomst, voor de jongeren die nu rondlopen en met z’n allen de wereld van later moeten gaan laten draaien. Ik hoop alvast dat er hier en daar wat gestrooid wordt, dat de juiste bodem bereikt wordt. Dat het voldoende zal regenen. Allemaal spreekwoordelijk, maar wel broodnodig voor later. Ik hoop het echt.
Ondertussen heeft mijn ega de kerstboom al opgetuigd. Ik vind het absoluut oké, te meer omdat zo’n boom met de lichtjes erin, de kerststal eronder en de plek voor de kleine pakjes eromheen, een mens al eens doet laten stilzitten, mijmeren, overlopen van het voorbije jaar en uitkijken naar een volgende periode, niet? Ik ben alvast begonnen.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
