Heb je ooit ergens in het verleden de beslissing genomen om met je partner te trouwen? En heb je er ondertussen al een paar jaar op zitten met z’n tweetjes? Dan kan je opzoeken hoe ze jouw aantal jaren noemen. Je hebt de geijkte huwelijksverjaardagen zoals zilveren, gouden of diamanten bruiloft. Respectievelijk 25, 50 of 60 jaren. Misschien wel tof om te weten, is dat de eerste weken ook wel wittebroodsweken worden genoemd. Het verwijst naar een tijd dat het wittebrood echte luxe was voor de mensen. Het donkere brood werd alle dagen gegeten. Had je geld genoeg om je elke dag wit brood te veroorloven, dan werden ze ook wel eens ‘wittebroodskinderen’ genoemd. Even terug naar de namen en jawel, ook de erbij horende kleuren van je aantal huwelijksjaren. Je begint met je papieren huwelijk, noem het je boterbriefje. Ben je één jaar getrouwd, stap je het katoenen huwelijksjaar in met de kleur geel. Ik sla er een paar over tot bij vijf jaar het houten turquoise huwelijk. Tien jaar is kristallen, tinnen of stalen huwelijk. Ik laat helemaal in het midden bij de keuze van de naam, maar dat staal heeft iets weg van ‘goed zo, je hebt het volgehouden met je stalen zenuwen.’ Kristal kan verwijzen naar het delicate en schitterende van die eerste tien jaren. Twintig jaar is het porseleinen groene huwelijk. Heb je het dertig jaren samen volgehouden, krijg je een parelen huwelijk. Onlangs gingen we naar een feestje van een bevriend koppel. Zij waren 35 jaar getrouwd en op hun uitnodiging stond er koralen of robijnen huwelijk. Nog kort even de bijzondere jaren: 65 jaar is briljant, 70 krijgt platina, 80 jaar is eiken. En jawel, er stond zelfs 90 jaar huwelijk bij vermeld. Dan mag je je zelf een granieten huwelijk toewensen: onverwoestbaar, stevig, wat grijzig, maar robuust.
Mijn ega en ik, even terzijde maar hiep hoera, hebben net opaal en onderweg brons gehaald. Ik nodig je uit om uit te vissen, hoeveel jaar we op onze teller hebben staan. Doorgaans antwoord ik iemand die vraagt: ‘Hoe lang ben je al getrouwd?’ met ‘Nog lang niet genoeg.’ Maar ben een brede glimlach vervolg ik en maak het aantal jaren wel bekend. Er waren dit jaar geen bloemetjes, parfum of juweeltje bij, daar vind ik wel andere gelegenheden voor, maar wel een gezellig dinertje met ons tweetjes. Zeker zo gezellig en romantisch, wat dacht je.
Bij dat feestje op de koralen huwelijksverjaardag, zat ik tegenover een oude bekende. Sportief, museumliefhebber, bijna met pensioen. Dat zijn zo dingen die oude meesters wel eens vragen aan andere oude ict-meesters, zeker dat pensioen.
‘Het lonkt aan de horizon,’ vertelde hij me. Ik kan hem geen ongelijk geven.
‘Mijn horizon ligt nog wat verder weg,’ lacht ik even, ‘maar het gloort ook al lichtjes.’
‘Je gaat ervan genieten,’ knikte hij me toe. Toen ik de avond en het gesprek afrondde, kreeg hij van mij alle tijdskrediet: voor de citytrip naar Wenen, voor een Bonnefantenbezoek, voor het concert van de Sage van de Biesenburcht in Alden Biesen, dat eerste weekend van september. Ziezo, bij deze bent u ook van harte welkom voor dit fijne concert. Kaartjes nodig? Laat het me horen. Dan weet ik ondertussen dat u ook heeft geluisterd naar deze toffe radio.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Mijn ega en ik, even terzijde maar hiep hoera, hebben net opaal en onderweg brons gehaald. Ik nodig je uit om uit te vissen, hoeveel jaar we op onze teller hebben staan. Doorgaans antwoord ik iemand die vraagt: ‘Hoe lang ben je al getrouwd?’ met ‘Nog lang niet genoeg.’ Maar ben een brede glimlach vervolg ik en maak het aantal jaren wel bekend. Er waren dit jaar geen bloemetjes, parfum of juweeltje bij, daar vind ik wel andere gelegenheden voor, maar wel een gezellig dinertje met ons tweetjes. Zeker zo gezellig en romantisch, wat dacht je.
Bij dat feestje op de koralen huwelijksverjaardag, zat ik tegenover een oude bekende. Sportief, museumliefhebber, bijna met pensioen. Dat zijn zo dingen die oude meesters wel eens vragen aan andere oude ict-meesters, zeker dat pensioen.
‘Het lonkt aan de horizon,’ vertelde hij me. Ik kan hem geen ongelijk geven.
‘Mijn horizon ligt nog wat verder weg,’ lacht ik even, ‘maar het gloort ook al lichtjes.’
‘Je gaat ervan genieten,’ knikte hij me toe. Toen ik de avond en het gesprek afrondde, kreeg hij van mij alle tijdskrediet: voor de citytrip naar Wenen, voor een Bonnefantenbezoek, voor het concert van de Sage van de Biesenburcht in Alden Biesen, dat eerste weekend van september. Ziezo, bij deze bent u ook van harte welkom voor dit fijne concert. Kaartjes nodig? Laat het me horen. Dan weet ik ondertussen dat u ook heeft geluisterd naar deze toffe radio.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
