Met de zomerperiode in het vooruitzicht, tuimelt en struikelt het ene festival over het andere. Van pop en rock tot Afro-Latino, van Tureluurs voor de jongste festivalgangers tot Jazz-Bilzen met nostalgische festivallers, het wordt allemaal georganiseerd op één of meerdere boogscheuten van hier. Door de opgewarmde straten klinken de nodige decibels die jong en oud proberen te lokken. Je moet al een bijzonder aanbod hebben, om je publiek te kunnen entertainen. Zo af en toe denk ik wel eens, wie er nu bepaalt wat er wordt gespeeld en aangetrokken. Heeft iets succes omdat het zo wordt opgeduwd, dat je bijna niet anders kan. Of is het toch dat bijzondere, dat net iets andere, dat zorgt voor het nodige publiek? Ik ben nog steeds geen festivalganger die, opgepropt tussen het volk, op en neer mee gaat huppen op de basbeats. ’t Is toch voor de sfeer, wordt er beweerd en ik geloof dat best. Maar ik geniet toch het meest in mijn ligzetel met koptelefoon op of oortjes in om alles goed te kunnen beluisteren. Zo bepaal ik helemaal zelf of ik tussenin wil stoppen, de benen strek, onderweg naar de koelkast voor iets fris of betaalbaars met alcohol erin. Daarna weer de oortjes in steek en verder ga, waar ik net was gestopt. Op festivals verloopt dat natuurlijk behoorlijk anders. Ga je even weg uit de festivaltent of van de mainstage, gaat de band niet speciaal voor jou pauzeren. Ze spelen onverstoord verder. Wandel je naar een dranktentje, schrik je je blauw van de exuberante prijs die ze durven vragen voor een half koud pintje met veel schuim in een plastieken bekertje. Veiligheid voor alles, heet het. Of een klef broodje met een bedenkelijke worst ertussen, half gebakken en omringd door te beetgare uienringen, die na een halve dag festivalgenoegens nog steeds opkomen in de vorm van allerlei ongewenste gassen. Eveneens met een prijskaartje waar ik op een andere plek uitgebreid kan gaan dineren met m’n ega. Maar ga gerust naar een festival, geniet ervan in je uppie of in je cluppie. Hup, swing, jive of dive met de nodige zomerenergie. Ik gun het je van harte.
Ondertussen houden we hier ons eigen mini-tuinfeestje met een paar muzikale nonkels en hun echtgenotes. Ik steek de bbq aan, al brandt buiten de zon ongenadig op alles wat er staat, hangt of voorbijkomt. Onder een klein parapluutje draai ik de stukjes worst, de zalmmootjes en de stokjes met scampi met veel plezier om en om. Deze geur kringelt door de tuin, die mijn ega heeft omgetoverd tot ons mini-paradijsje. Ik zie de familie met volle teugen genieten en zo breien de gesprekken zich aan elkaar. Van een reis naar Israël tot Zuid-Afrika en onze eigenste kust, tot Cubaanse sigaar, Franse cognac en een concertje dat in de steigers staat.
Als ’s avonds laat dan iedereen met een brede glimlach weer naar eigen bed en stee strekt, complimenteer ik mijn ega en geniet nog samen even na in de tuinstoel. ‘Dat heb je goed in elkaar gestoken,’ zeg ik. ‘We zijn een goed team,’ antwoordt ze. En onze huisvleermuis Vladimir fladdert nog een laatste keer door de zomertuin. Hoe schoon een zomerdag wel kan zijn.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Ondertussen houden we hier ons eigen mini-tuinfeestje met een paar muzikale nonkels en hun echtgenotes. Ik steek de bbq aan, al brandt buiten de zon ongenadig op alles wat er staat, hangt of voorbijkomt. Onder een klein parapluutje draai ik de stukjes worst, de zalmmootjes en de stokjes met scampi met veel plezier om en om. Deze geur kringelt door de tuin, die mijn ega heeft omgetoverd tot ons mini-paradijsje. Ik zie de familie met volle teugen genieten en zo breien de gesprekken zich aan elkaar. Van een reis naar Israël tot Zuid-Afrika en onze eigenste kust, tot Cubaanse sigaar, Franse cognac en een concertje dat in de steigers staat.
Als ’s avonds laat dan iedereen met een brede glimlach weer naar eigen bed en stee strekt, complimenteer ik mijn ega en geniet nog samen even na in de tuinstoel. ‘Dat heb je goed in elkaar gestoken,’ zeg ik. ‘We zijn een goed team,’ antwoordt ze. En onze huisvleermuis Vladimir fladdert nog een laatste keer door de zomertuin. Hoe schoon een zomerdag wel kan zijn.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
