Een paar dagen gaan uitwaaien en een beetje zonnen aan de Noordzeekust. Deze keer kozen mijn ega en ik niet voor onze eigenste Belgische, drukbevolkte kuststrook, maar staken we de grens over, richting Nederland. Of het liedje van de Nederlandse popband Blof en Geike Arnaert er iets mee te maken heeft, weet ik niet zeker. Maar Zoutelande is wel een populaire badplaats voor menig toerist. Dat het liedje oorspronkelijk Duitstalig is, trekt misschien ook wel Duitstalige bezoekers. Ze waren ook duidelijk aanwezig op restaurant en in de kleine winkeltjes. Dat mag uiteraard, wij zijn ook net over de grensbewoners om te komen genieten van een héél ruim strand, met heel veel plek. Zoutelande is één van de meest bezochte plaatsen van de Zeeuwse kust, met de meeste zonuren op de meetklok. Noem het gerust de Zeeuwse Riviera met één van de hoogste duinen van Nederland. We hebben deze bijna beklommen, ik zeg bijna, omdat ons wandelpadje van het hotel tot aan het strand net naast deze duin liep. Pittige dagelijkse klim met onze hond net naast de trapjes. Hij vond het blijkbaar wat veel, maar als Tibetaanse berghond moet er iets in zijn genen zitten. Hij klom liever naar boven en naar beneden naast de trappen. Door het duinzand heerlijk ploeteren en om de twee meter blijven snuffelen aan achtergelaten sporen van andere viervoeters. Jawel, die mogen daar ook het strand op. Geen grommelende zonnebaders die boos keken naar onze hond. Ik heb ook geen enkel hondenrestant gezien op het strand. Blijkbaar zijn deze strandbezoekers erg gehecht aan hygiëne en proper zand. Handdoekje openvouwen in het natte zand en zo hebben mijn ega en ik menig uur genoten van de warme zon, de zachte zeebries, spelende kinderen, grote schepen die voorbijvoeren, de heerlijke rustbrenger van het kabbelende water. Een plek om helemaal zen te genieten. Als dan ook nog eens het eten super heerlijk smaakt, dan zijn deze paar dagen een mooie cirkel op de kalender meer dan waard. Wat dacht je? We gaan nog een keertje terug, zeker weten.
Al was er even een minder fijn voorval op het strand. Opeens was er aan de kustlijn een druk gedoe, net toen we aankwamen bij de wandelweg naast het strand. Binnen de kortste keren werden handdoeken door strandbezoekers omhooggehouden en kon ik via mijn meegebrachte verrekijker iemand zien zitten naast een lichaam. Ik zag dat er hartmassage werd toegepast, maar kon niet goed inschatten voor wie. Onmiddellijk reed de strandwacht toe en werd er een scherm rondom het voorval gezet. Dat zag er niet goed uit, dat merkte je zo. Twee ambulances reden de dijk op, zelfs de traumahelikopter vloog even later toe en landde op het strand. Binnen de kortste keren stonden er kijktoeristen op de dijk. Vanwaar ze deze boodschap hadden vernomen, geen idee. Maar ik merkte toch wel dat er de nodige afstand werd gehouden. Even later steeg de helikopter weer op, zonder patiënt, alsook de twee ambulances. Tja, dan weet je wel genoeg: dit is een dodelijk slachtoffer. In de plaatselijke nieuwsberichten verscheen inderdaad de bevestiging van een oudere dame, die haar stranddag niet heeft overleefd. Het maakt je even stil, ook tijdens je genietdagen, dat je wandeling op de aardbol maar tijdelijk is. Maar dat hebben we daar zeker gedaan: genoten met ons twee, van onze eigenste zeehond, van de zeetijd en van de heerlijke golven rust. Hoe mooi het Zeeuwse leven kan zijn.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
Al was er even een minder fijn voorval op het strand. Opeens was er aan de kustlijn een druk gedoe, net toen we aankwamen bij de wandelweg naast het strand. Binnen de kortste keren werden handdoeken door strandbezoekers omhooggehouden en kon ik via mijn meegebrachte verrekijker iemand zien zitten naast een lichaam. Ik zag dat er hartmassage werd toegepast, maar kon niet goed inschatten voor wie. Onmiddellijk reed de strandwacht toe en werd er een scherm rondom het voorval gezet. Dat zag er niet goed uit, dat merkte je zo. Twee ambulances reden de dijk op, zelfs de traumahelikopter vloog even later toe en landde op het strand. Binnen de kortste keren stonden er kijktoeristen op de dijk. Vanwaar ze deze boodschap hadden vernomen, geen idee. Maar ik merkte toch wel dat er de nodige afstand werd gehouden. Even later steeg de helikopter weer op, zonder patiënt, alsook de twee ambulances. Tja, dan weet je wel genoeg: dit is een dodelijk slachtoffer. In de plaatselijke nieuwsberichten verscheen inderdaad de bevestiging van een oudere dame, die haar stranddag niet heeft overleefd. Het maakt je even stil, ook tijdens je genietdagen, dat je wandeling op de aardbol maar tijdelijk is. Maar dat hebben we daar zeker gedaan: genoten met ons twee, van onze eigenste zeehond, van de zeetijd en van de heerlijke golven rust. Hoe mooi het Zeeuwse leven kan zijn.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.
RSS Feed
