29 mei

Het blijft nog steeds regendruppels tikken op het dakraam van mijn bureau. Ondertussen is mijn regenwaterput meer dan vol, is het grondwaterpeil maximaal gestegen en heeft mijn regenjas zijn uiterste best gedaan. Beheerst het weer het dagelijks leven van de mens? Misschien niet volledig, maar het heeft wel een behoorlijke vinger in de pap. Een bruiloft die verregent, een bbq die meer gaat lijken op een regenhapje, een festival waar meer modderbaden dan wandelpaden verschijnen. Hou het droog, zou ik zeggen, blijf binnen, lees een fijn boek. Leg je gsm opzij en luister naar de regen die op de één of andere manier toch rust kan brengen. Allez, zo probeer het ik het toch een beetje in te vullen. Het boek, of zeg ik beter, boeken liggen al eventjes op mij te wachten. Ik hou van leesvoer, van literatuur, van ideeën die op papier te ontdekken zijn. Bij een bijzonder overleg van de adviescommissie van de bib waren we op bezoek in de bibliotheek van Hoeselt. Het is een kerkgebouw dat voor een gedeelte een herbestemming heeft gekregen. Dat wil zeggen dat er nog een ruimte is voor de katholieke liturgie, maar deels ook ingevuld met duizenden boeken. Van multifunctioneel gesproken. Aan de ene kant van het gebouw zorgen ze voor je zielenroerselen, aan de andere kant voor je literaire en culturele honger. En dat is samen in één gebouw te vinden. Met de fusie in het vooruitzicht zal er wel worden nagedacht hoe de verschillende bibliotheken in Bilzen-Hoeselt samen gaan werken. Worden het twee volwaardige bibs, of de ene specifiek voor een bepaalde doelgroep en de andere dan weer algemener? Het zal nog een pittige zoektocht worden voordat de literaire kogel door de kerk is. De bib in Hoeselt heeft me zeker wel gecharmeerd zeker door het gebouw zelf en de gedeeltelijke herbestemming ervan. Een gebouw met een oorspronkelijke functie omturnen tot een ander gegeven is niet van de poes. Gelukkig zijn er binnen- en buiten architecten die met de nodige creativiteit kunnen goochelen. Gebouwengoochelaars mag je ze gerust noemen. Dit resultaat in Hoeselt mag er best wezen. Misschien gewoon eens een kijkje gaan nemen, snuisteren tussen de boeken en ander aanbod en ondertussen ook eens omhoogkijken naar de nog steeds devote elementen die je kan ontdekken in het gebouw.
Ik had hetzelfde gevoel toen ik voor Dorp op Stap in Waltwilder overleg had met de organisatie daar. We spraken af in de oude pastorie. Aan de buitenkant was het nog steeds erg authentiek aan het oorspronkelijke. Maar toen we eens binnen zaten, was ik aangenaam verrast van de aanpassingen naar de huidige normen. Modern, fris, open met veel licht, moderne toetsen in het meubilair en verlichting, maar ook nog een originele opgeschuurde deur met glas erin, dat wonderwel paste in de inrichting. Volgens mij werd hier ook menig uur over nagedacht, hoe je een oud gebouw een nieuwe invulling kan geven. Niet afbreken, maar herbestemmen. Dat was hier absoluut een schoolvoorbeeld om trots op te zijn. Dat waren de inwoners en mijn gesprekspartners ook. De verhalen erfgoed zweefden door de vernieuwde ruimtes. Ik hoefde ze enkel te plukken. Dat heb ik dan ook gretig gedaan.
Voila, zeg dat de meester het gezegd heeft.